اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 37

آن حضرت در پاسخ به این سؤال که گرامی­ترین مردم نزد خدا کیست، فرمود: «آن که وقتی چیزی به او داده شود، سپاس گزاری می­کند و وقتی گرفتار شود، صبر می­کند».(1)

محاسبه و مراقبت از نفس

محاسبه و مراقبت از نفس

بسیار نیکوست همواره به روزی بیندیشیم که دستمان از دنیا کوتاه می شود همان روزی که انگشت حسرت به دندان می گیریم و می گوییم: «یا حَسْرَتی عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللهِ؛ ای وای بر من که در انجام وظیفه کوتاهی کردم و جانب خدا را فرو گذاشتم!» (زمر: 56) و نیز روزی را یاد آوریم که بازگشت به دنیا را آرزو می­کنیم و با التماس می گوییم:

رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَهٌ هُوَ قَائِلُهَا. (مؤمنون: 99 و 100)

پروردگارا! مرا بازگردان! شاید بتوانم به تدارک گذشته، عملی صالح انجام دهم و در پاسخ گفته می شود: هرگز چنین نیست، این سخنی است که او به زبان می گوید (و اگر بازگردد کارش همچون گذشته است)

و در آن روز کلمه «رَبِّ أرجِعونِ» را پاسخی در خور نمی یابیم. بنابراین، نباید عمر گران مایه را به رایگان از دست بدهیم. برای استفاده از عمر، باید انسان با خود پیمان بندد و در تمام اوضاع و احوال مراقب و نگران خویش باشد تا مبادا بر اثر غفلت و سهل­انگاری، عهدی را که بسته است، بشکند و خدا را فراموش کند که این کار به خودفراموشی می انجامد، چنان­که در آیه ای از قرآن می خوانیم:

وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّهَ فَأَنساهُمْ أَنفُسَهُمْ. (حشر: 19)