اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 39

هرگاه خداوند خوبی خانواده­ای را بخواهد، آنان را در دین فقیه می کند. کوچک آنان، بزرگشان را گرامی و محترم می­شمارد، رفق و مدارا در معیشت و صرفه جویی در هزینه ها و میانه­­روی را روزی­شان می­کند و آنان را به عیب­هایشان بینا و آگاه می­سازد که درنتیجه از آنها دست می کشند و توبه می کنند و اگر برای خانواده­ای خوبی نخواهد، آنان را به حال خود وامی­گذارد.

میانه­روی در اقتصاد از سفارش های حضرت علی(ع) به پیروانش است، ایشان می­فرماید: «مَن لَم یُحْسِنِ الإقتِصادَ أهلَکَهُ الإسْرافُ؛ آن­که [در زندگی خود] به­درستی میانه­روی نکند اسراف و زیاده­روی او را هلاک خواهد کرد.»(1) معصومین(ع) نیز زیاده­روی در امور مالی را نکوهش و به پیروانشان توصیه می کنند در این راه، از حد و حدود خود خارج نشوند، تا برای رفع احتیاج خود مجبور نگردند از هر وسیله و راهی استفاده کنند؛ اگرچه به قیمت از بین رفتن آبرو و دین خود و دیگران باشد.

میانه روی در دنیاگرایی

میانه روی در دنیاگرایی

در آموزه­های دینی، دل بستگی به دنیا بسیار نکوهش شده است. بدیهی است این نکوهش بدان معنا نیست که انسان از نعمت­های خداوند استفاده نکند. مولای متقیان علی(ع) به علاء بن زیاد می­فرماید:

أَتَرَی اللهَ اَحَلَّ لَکَ الطَّیباتِ وَ هُوَ یَکْرَهُ أ­َن تَأخُذَها؟ أنت أهون علی الله من ذلِک.(2)