اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 40

تو گمان می­کنی خداوند حکیم به ظاهر، طیبات را بر تو حلال کرده، ولی در واقع دوست ندارد از آنها استفاده کنی؟ تو در نزد خداوند کوچک­تر از آنی که این گونه با تو رفتار کند.

نعمت­های الهی برای استفاده بهترین انسان­های روی زمین است و این گونه نیست که کسانی که از دنیا بهره گرفته­اند، از آخرت بی­بهره باشند، بلکه شکل استفاده از دنیا و نعمت های آن مهم است. امام علی(ع) در فرمایشی ما را این چنین راهنمایی می­کند:

اِنَّ المُتَّقینَ ذَهَبُوا بِعاجِلِ الدُّنیا و آجِلِ الآخِرَهِ فشارَکُوا أهلَ الدُُُّنیا فِی دُنیاهُم و لَمْ یُشارِکُوا أهلَ الدُّنیا فِی آخِرَتِهِم سَکَنُوا الدُّنیا بِأفضَلِ ما سُکِنَتْ وَ أکَلوها بِأفضَلِ ما أُکِلَت.(1)

همانا پرهیزکارانی در دنیا هستند که هم از نعمت دنیا استفاده کرده­اند و هم از نعمت آخرت؛ با اهل دنیا در دنیایشان شرکت جستند، در حالی که اهل دنیا در امر آخرت با آنها شرکت نکردند، در دنیا در بهترین مسکن­ها نشسته و بهترین غذاها را خوردند (و درعین­حال به نعمت آخرت نیز رسیدند).

امام رضا(ع) نیز در سخنی ارزشمند از زاویه دیگری به این موضوع نگریسته­ است:

إجعَلُوا لِأَنفُسِکُم حَظّاً مِنَ الدُّنیا بِإِعطائِها ما تَشتَهی مِنَ الحَلالِ ما لَم تَتلَمِ المُرُوَّهَ وَ لاسَرَفَ فِیهِ وَ استَعِینُوا بِذلِکَ عَلی أُمُور الدِّینِ فَإنَّهُ نَروی: لَیْس مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دینَهُ لِدُنیاهُ.(2)

برای نفس خودتان بهره­ای از دنیا قرار دهید، آن گونه که چیزهای حلالی را که می­خواهد، در اختیارش بگذارید؛ البته تا هنگامی­که به