اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 46

وَلاَ تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَهً إِلَی عُنُقِکَ وَلاتَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً. (اسراء: 29)

هرگز [از خسیسی و تنگ­نظری] دستت را بر گردن خود زنجیر مکن و نیز بیش از اندازه گشاده دست مباش که سرزنش شوی و در کار خود بمانی.

امام صادق(ع) نیز درباره میانه روی در انفاق می­فرماید:

لَوْ اَنَّ رَجُلاً أنْفقَ ما فِی یَدَیهِ فی سَبِیلِ اللهِ ما کانَ أَحسَنَ وَلا وُفِّقَ ألَیسَ یَقُولُ اللهُ تَعالی: وَلا تُلقُوا بِأَیْدِیکُم إلَی التَّهْلُکَهِ و أَحسِنُوا اِنَّ الله یُحِبُّ المُحْسِنینَ یَعنی المُقتَصِدِینَ.(1)

اگر مردی همه اموال خود را در راهی از راه­های خدا انفاق کند، کار درست و به جایی نکرده است. مگر نه این است که خداوند متعال می فرماید: «خویشتن را با دستان خود به نابودی نکشانید و نیکوکاری کنید که خدا نیکوکاران را دوست دارد» (بقره: 195)؛ یعنی میانه­روان را.

پروردگار متعال در آیه دیگری در مورد ویژگی بندگان خاص خویش می­فرماید:

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلاماً... وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا. (فرقان: 63 و 67)

و بندگان خدای رحمان کسانی هستند که بر روی زمین به تواضع و فروتنی راه می­روند و هرگاه مردم جاهل آنها را خطاب کنند، با سلامت نفس (و زبان خوش) جواب می­دهند... و همچنین کسانی هستند که هنگام انفاق اسراف نمی کنند و بخل نیز نمی ورزند، بلکه در احسان کردن میانه­رو و معتدلند.