اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 51

حسن ظن به خدا و وعده­های رحمت، کرم، لطف و عنایت او، از نشانه های مهم ایمان و از راه های مؤثر نجات و سعادت انسان است. در حدیثی از رسول الله صلی الله علیه و آله می­خوانیم: «لَیسَ مِن عَبدٍ یَظُنُّ بِالله ِخَیراً إِلّا کانَ عِندَ ظَنِّهِ بِهِ؛ هیچ بنده­ای گمان نیک به خدا نمی­برد مگر اینکه خداوند طبق گمانش با او رفتار می­کند.»(1) در حدیث زیبایی از امام صادق(ع) نیز آمده است:

یَنبَغی لِلْمُؤْمِن اَن یَخافَ اللهَ خَوفاً کَأَنَّهُ مُشرِفٌ عَلَی النّار و یَرجُوهُ رَجاءاً کَأَنَّهُ مِن اهلِ الجَنَهَ انَّ اللهَ تَعالی یَقُولُ: وَ ذلِکُم ظَنُّکُمُ الَّذی ظَنَنتُم بِرَبِّکُم أرداکُم ثَمَّ قال إنَّ اللهَ عِندَ ظَنِّ عَبدِهِ إنَّ خَیراً فَخَیرٌ وَ إنَّ شراً فَشَرٌّ.(2)

سزاوار است بنده مؤمن چنان از خدا بترسد که گویی در کنار دوزخ قرار گرفته و مشرف بر آتش است و چنان بر او امیدوار باشد که گویی اهل بهشت است، چنان که خداوند متعال می­فرماید: «این گمانی است که شما به خدا پیدا کردید و سبب هلاکتان شد.» سپس امام افزود: خداوند نزد گمان بنده خویش است. اگر گمان نیک برد، نتیجه­اش نیک و اگر گمان بد برد، نتیجه­اش بد است.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله در حدیثی دیگر می­فرماید: «إنَّ حُسنَ الظَّنِّ بِاللهِ عَزَّوَجَلَّ ثَمَنُ الجَنَه؛ بهای حسن ظن به خدا بهشت است».(3)

رضا و تسلیم

رضا و تسلیم

اعتراض نکردن به خواست پروردگار را رضایت از قضای الهی می­گویند. امام صادق(ع) می­فرماید:

رَأسُ طاعَهِ اللهِ الصَّبْرُ وَ الرِّضا عَنِ اللهِ فیِما اَحَبَّ اَلعَبْدُ اَوْکَرِهَ وَلا یَرضی عَبْدٌ عَنِ اللهِ فیما اَحَبَّ اَوْ کَرِهَ اِلاّ کانَ خَیْراً لَهُ فیِما اَحَبَّ اَوْ کَرِهَ.(4)

1- بحارالانوار، ج 70، ص 384.
2- نورالثقلین، ج 4، ص 544.
3- وسائل الشیعه، ج 2، ص 448.
4- اصول کافی، ج 2، ص 65.