اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 53

از آنچه گذشت درمی یابیم آنچه خداوند مقدر کرده، به صلاح و مصلحت انسان است، هرچند او به اسرار و حکمت­های آن آگاهی نیابد.

خداترسی

خداترسی

برای خداترسی، اندیشیدن در آیات قرآنی کافی است؛ زیرا بیشتر آیات برای کسی که در آنها بیندیشد، سرشار از هشدار است. همین یک آیه برای بیدار شدن انسان کافی است: «سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ؛ [ای گروه انس و جن!] به زودی به حساب کار شما خواهیم پرداخت.» (الرحمن: 31) و در آیه ای دیگر آمده است: «اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ؛ امروز به اختیار خود هر چه می خواهید انجام دهید که خدا به تمام اعمال شما آگاه است». (فصلت: 40)

در روایت دیگری نیز آمده است:

هرگاه حضرت ابراهیم(ع) به یاد ایام گذشته خویش می­افتاد، دگرگون می گشت و ضربان قلبش از مسافتی دور شنیده می­شد. روزی جبرئیل به سوی وی آمد و به او فرمود: خداوند به تو سلام می رساند و می­گوید: آیا تا به حال دیده ­ای دوستی از دوست خود بترسد؟ پس ابراهیم(ع) به جبرئیل ­گفت: وقتی اشتباه خود را به یاد می آورم، دوستی خود را از یاد می­برم.(1)

همچنین گفته­اند: «چون ابراهیم خلیل به نماز می­ایستاد، صدای تپش قلب او از دور شنیده می شد؛ زیرا خداترس بود.»(2) روش ائمه اطهار(ع) در گریه و خداترسی نیز درخور تأمل است. به­راستی چرا ما خداترس نیستیم؟ آیا گناهانمان اندک است یا عبادت­هایمان بسیار؟!