اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 54

اخلاص در عمل (1)

اخلاص در عمل (1)

اخلاص در عمل، از اصول مهم اخلاق است. انسان­ مؤمن کار را برای خدا و با قصد خیر انجام می­دهد و این گونه نیست که تنها صورت و ظاهر کار را در نظر بگیرد، بلکه باطن کار نیز برایش اهمیت دارد. پیامبر می فرماید: «اِنَّ اللهَ لا یَنْظُرُ إلی صُوَرِکُمْ وَلکِن یَنْظَُرُ إلی قُلُوبِکُمْ وَ اَعْمالِکُمْ؛ خداوند به ظاهر شما نمی­نگرد، بلکه به قلب­هایتان و اعمال شما می­نگرد».(1)

مؤمنان هر کاری را برای رضای خدا انجام می­دهند و پاداش خویش را از خدا می­طلبند. امام علی(ع) می­فرماید: «مَنْ رَغِبَ فیما عِندَاللهِ أخْلَصَ عَمَلَهُ؛ آن که به آنچه نزد خداست، مایل است، عملش را خالص می کند.»(2) اخلاص در عمل، به معنای همسانی ظاهر و باطن است و در این حال، انسان عملش را برای خدا انجام می­دهد. رسول گرامی اسلام به یکی از یارانش می فرماید:

یَا ابنَ مَسْعُودٍ! إذا عَمِلتَ عَمَلاً فَاعمَلهُ لِلّهِ خالِصاً لِأَنَّهُ لا یَقْبَلُ مِنْ عِبادِهِ الأعمالَ اِلاّ ما کانَ لَهُ خالِصاً.(3)

ای پسر مسعود! اگر عملی انجام می دهی، آن را برای خدا انجام بده؛ زیرا خداوند فقط کارهایی را از بندگانش می­پذیرد که با خلوص نیت برای او انجام داده باشند.

بنا بر آنچه گذشت، اخلاص، ملاک قبولی طاعات است. انسان، با اخلاص از تنگناها رها می شود و ارزش کارها را به اوج می­رساند. بنابراین، شایسته است آدمی در عملش غیرخدا را شریک نسازد. امام علی(ع) در توصیه­ای می فرماید: «لا تَجعَلَنَّ لِلشَّیْطانِ فی عَمَلِکَ نَصِیباً وَ لا عَلی

1- محجه البیضاء، ج 6، ص 312.
2- غررالحکم و دررالکلم، ج 5، ص 194.
3- مکارم الاخلاق، ص 453.