اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 55

نَفْسِکَ سَبِیلاً؛ هرگز در کارت، برای شیطان بهره و برای او راهی برای تسلط بر وجودت قرار مده».(1)

اخلاص در عمل (2)

اخلاص در عمل (2)

در قرآن و روایات به عمل خالصانه تأکید شده است. اهمیت اخلاص چنان است که قبولی اعمال به مقدار خلوص در عمل بستگی دارد. اخلاص، واقعیت و دریافتی قلبی است که تنها با عنایت الهی حاصل می­شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

جبرئیل به من خبر داد که خداوند عزوجل فرموده است: «اَلإخلاصُ سِرٌّ مِنْ أَسرارِی إسْتَودَعْتُهُ قَلْبَ مَنْ أَحْبَبْتُ مِنْ عِبادِی؛ اخلاص رازی از رازهای من است که آن را در دل بندگان محبوبم به امانت می­سپارم».(2)

حضرت فاطمه(س) درباره پیامد اخلاص در عمل می فرماید:

مَنْ أَصْعَدَ إِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ خالِصَ عِبادَتِهِ أَهْبَطَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ.(3)

هرکه عبادت خالصانه خود را به­سوی خدا بفرستد، خدای عزوجل بالاترین مصلحت را برایش فرو می فرستد.

از امام علی بن موسی الرضا(ع) نیز نقل شده است که فرمود:

اَنَّ اَمیرَالمؤمِنِینَ صَلَواتُ اللهِ عَلیهِ کانَ یَقُولُ: طُوبی لِمَنْ أخْلَصَ للهِ الْعِبادَهَ.(4)

امیرمؤمنان علی(ع) همیشه می­فرمود: خوشا به حال کسی که عبادت و دعایش را برای خدا خالص گرداند.

1- غررالحکم و دررالکلم، ج 6، ص 286.
2- بحارالانوار، ج 67، ص 249.
3- بحارالانوار، ج 67، ص 249.
4- اصول کافی، ج 2، ص 16.