اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 64

فردی گناهی مرتکب می­شود، سپس از آن عمل پشیمان می­گردد و کار نیکی می کند، آن کار نیک، وی را خوشحال می­کند و از حال پشیمانی دور می افتد، درصورتی که حالت پشیمانی برای او بهتر از حالت خوشحالی­ و سروری است که به علت انجام کار خیر به او دست داده بود.

بهترین راه درمان عجب، توجه به ضعف و ناتوانی خود است و مراقبت بر اینکه هیچ­گاه به خود مغرور نشود.

پرهیز از جاه­طلبی

پرهیز از جاه­طلبی

جاه­طلبی، علاقه­مندی به مقام و شهرت است که اسلام به شدت آن را نکوهش کرده است. رسول گرامی اسلام می­فرماید:

ما ذِئبانِ ضاریانِ اُرْسِلا فی زَریَبَهِ غَنَمٍ بِاَکْثَرَ فَساداً فِیها مِنْ حُبِّ الجاهِ وَ الْمالِ فِی دِینِ ال_مَرءِ الْمُسْلِمِ.(1)

تباهی دو گرگ درنده که در گله گوسفندی رها شوند، بیشتر از فساد دوستی جاه و مال در دین انسان مسلمان نیست.

قلبی که از اشتیاق نام و آوازه سرشار شود، دل به دوستی مردم می­بندد و گرفتار خودنمایی، شهرت طلبی، نفاق، ظاهرسازی و مانند آن می­گردد. جاه طلب، همواره در فکر حفظ مقام خویش است و برای اینکه منزلت و مقام او باقی بماند، در حفظ آن می­کوشد، حال آنکه کمال حقیقی انسان، چیزی جز معرفت الهی و قرب به پروردگار نیست. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خطاب به امیرالمؤمنین علی(ع) می­فرماید: «اِنّما هُلِکَ النّاسُ بِاتّباعِ الَْهَوی وَ حُبِّ الثَّناءِ؛ به درستی که مردم بر اثر پیروی از هوای نفس و علاقه به مدح و ثنا هلاک