- پیشگفتار 1
- اشاره 1
- 1. نفس ملهمه 3
- 3. نفس لوامه 4
- 2. نفس اماره 4
- 4. نفس مطمئنه 5
- فصل اول: اخلاق فردی 8
- آداب تلاوت قرآن 8
- اشاره 8
- تقوا و پرهیزکاری 9
- تمسک به قرآن 11
- نمازگزاری 12
- حضور قلب در نماز 13
- ذکر الهی، عامل آرامش 14
- تهجد و شبزندهداری 15
- اهمیت نماز 17
- سحرخیزی 17
- آثار نماز 19
- دعا 20
- محبت و انس با خدا 21
- استغفار 23
- یاد مرگ 24
- خودانتقادی 25
- پاک سازی نیتها 26
- تذکر و تفکر 27
- زهد (1) 29
- زهد (2) 30
- توکل (1) 31
- توکل(2) 33
- ادای تکالیف دینی 34
- شکر و سپاس گزاری 35
- محاسبه و مراقبت از نفس 37
- میانه روی در اقتصاد 38
- میانه روی در دنیاگرایی 39
- اعتدال در گفتار 41
- میانهروی در عبادت 42
- میانه روی در زندگی 43
- ترس از خدا و امید به او 44
- میانه روی در انفاق 45
- میانهروی در لباس پوشیدن 47
- میانهروی در خوردن و آشامیدن 48
- تأمل در کارها 49
- امیدواری به خداوند 50
- رضا و تسلیم 51
- خداترسی 53
- اخلاص در عمل (1) 54
- اخلاص در عمل (2) 55
- شرم 56
- شرح صدر 57
- نَفسْ ستیزی 58
- امید داشتن 60
- اشاره 61
- 2. افراط 61
- فرونشاندن خشم 61
- 1. تفریط 61
- آبرومندی 62
- پرهیز از خودبینی 63
- پرهیز از جاهطلبی 64
- ترک خودستایی 65
- تقویت اراده 67
- شجاعت 68
- سکوت 69
- ادبورزی 71
- عزتمداری 73
- جوان مرد 74
- کنترل زبان 75
- صبر و شکیبایی 76
- مسئولیت گوش 77
- گناه گریزی 79
- خرسندی و بی نیازی 80
- سرعت در توبه و بازگشت 82
- اصرار بر گناه 83
- ترک آرزوهای دراز 84
- دوری از شکمپرستی 86
- کنترل خشم 87
- غفلتگریزی 88
- نظم و برنامهریزی 89
- کار و تلاش 91
- عوامل کاهش یا افزایش روزی 92
- پرهیز از دروغ گویی 94
- انتظار فرج 95
- بهداشت جسم و جان 96
- صبر 98
- پرهیز از اسراف 99
- فروتنی در راه رفتن 100
- دوری از هوا پرستی 101
- شیطان گریزی 103
- حسن خلق 105
- فصل دوم: اخلاق اجتماعی 105
- اشاره 105
- برآوردن حاجت مؤمن 106
- صدقه 108
- قرضالحسنه 109
- میانه روی در شوخی 112
- میانهروی در دوستی و ستایش دیگران 113
- اعتدال در سرزنش و برخورد با دیگران 114
- دوری از دروغ (1) 115
- پرهیز از دروغ گویی (2) 116
- میانهروی در معاملات 118
- یتیم نوازی 119
- احسان به دیگران 121
- آداب دیدار بیمار 123
- دیدوبازدید 124
- نیکی به والدین 125
- برادری 126
- صله رحم 127
- غیرتمندی 128
- مدارا با دیگران 130
- اصلاح میان مردم 130
- فروتنی با مردم (1) 132
- فروتنی(2) 133
- امانت داری 134
- حقوق برادری 136
- پرهیز از سخن چینی 137
- پرهیز از کینه توزی 139
- تولّی و تبرّی 140
- دوری از تکبر 141
- عوامل تکبر 142
- ترک غیبت 143
- پرهیز از بدبینی (1) 145
- بدگمانی (سوءظن) (2) 146
- ریا و خودنمایی 148
- خیرخواهی و خدمت به بندگان 149
- خوش رویی 150
- پندپذیری 152
- رعایت حریم دیگران 153
- عفو و چشمپوشی 154
- وفای به عهد 155
- احسان و نوع دوستی 157
- پیشی گرفتن در سلام 158
- ادب 159
- مهرورزی و همدردی 161
- بهترین دوستان 162
- نیکی به والدین 164
- معاشرت نیکو 165
- کارگشایی 166
- خوش گمانی 167
- مهماننوازی 169
- امر به معروف و نهی از منکر 170
- دوری از تعصب 172
- دوری از تهمت 174
- حفظ زبان 176
- کتاب نامه 179
فصل اول: اخلاق فردی
اشاره
فصل اول: اخلاق فردی
زیر فصل ها
آداب تلاوت قرآن
تقوا و پرهیزکاری
تمسک به قرآن
نمازگزاری
حضور قلب در نماز
ذکر الهی، عامل آرامش
تهجد و شبزندهداری
سحرخیزی
اهمیت نماز
آثار نماز
دعا
محبت و انس با خدا
استغفار
یاد مرگ
خودانتقادی
پاک سازی نیتها
تذکر و تفکر
زهد (1)
زهد (2)
توکل (1)
توکل(2)
ادای تکالیف دینی
شکر و سپاس گزاری
محاسبه و مراقبت از نفس
میانه روی در اقتصاد
میانه روی در دنیاگرایی
اعتدال در گفتار
میانهروی در عبادت
میانه روی در زندگی
ترس از خدا و امید به او
میانه روی در انفاق
میانهروی در لباس پوشیدن
میانهروی در خوردن و آشامیدن
تأمل در کارها
امیدواری به خداوند
رضا و تسلیم
خداترسی
اخلاص در عمل (1)
اخلاص در عمل (2)
شرم
شرح صدر
نَفسْ ستیزی
امید داشتن
فرونشاندن خشم
آبرومندی
پرهیز از خودبینی
پرهیز از جاهطلبی
ترک خودستایی
تقویت اراده
شجاعت
سکوت
ادبورزی
عزتمداری
جوان مرد
کنترل زبان
صبر و شکیبایی
مسئولیت گوش
گناه گریزی
خرسندی و بی نیازی
سرعت در توبه و بازگشت
اصرار بر گناه
ترک آرزوهای دراز
دوری از شکمپرستی
کنترل خشم
غفلتگریزی
نظم و برنامهریزی
کار و تلاش
عوامل کاهش یا افزایش روزی
پرهیز از دروغ گویی
انتظار فرج
بهداشت جسم و جان
صبر
پرهیز از اسراف
فروتنی در راه رفتن
دوری از هوا پرستی
شیطان گریزی
آداب تلاوت قرآن
آداب تلاوت قرآن
اهمیت برنامهریزی در زندگی، بر هیچکس پوشیده نیست، به ویژه برنامه ریزی در بهره گیری از کتاب بزرگی چون قرآن. قبل از هرچیز باید دانست قرآن را کسی جز پاکان، نمی تواند لمس کند. این تعبیر ممکن است به طهارت ظاهری اشاره داشته باشد؛ بدین معنا که برای لمس خطوط قرآن باید با وضو بود و هم به این نکته اشاره کند که درک مفاهیم درونی قرآن تنها برای کسانی ممکن است که از رذایل اخلاقی پاک باشند تا صفات ناپسندی که دیده حقیقتبین انسان را می پوشاند، آنها را از دیدن جمال حق محروم نکند. امام رضا(ع) در مورد تماس ظاهری بدن با قرآن می فرماید:
َالمُصحَفُ لاتَمَسَّهُ عَلی غَیرِ طُهرٍ وَ لاجُنبُاً و لا تَمَسَّ خِطَّهُ و لاتُعَلِّقهُ إِنَّ الله تَعالَی یَقُولُ: لا یَمَسُّهُ إِلاّ المُطَهَّرونَ.(1)
قرآن را بدون وضو و در حال جنابت لمس نکن و در این حال دست بر خط آن مگذار و آن را حمایل نکن؛ چراکه خداوند متعال فرموده: «جز پاکان آن را لمس نمی کنند».
1- الاستبصار، ج 1، ص 112.