اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 82

الْعَرَضِ إنَّمَا الْغِنی غِنَی النَّفْسِ؛ بی­نیازی به فراوانی ثروت نیست، بی­نیازی تنها در روحیه بی­نیازی است.»(1) امام جعفر صادق(ع) در روایت دیگری به همین مضمون می­فرماید: «مَنْ قَنِعَ بِما رَزَقهُ اللهُ فَهُوَ مِنْ أَغنَی النّاسِ؛ هرکه به آنچه خدا روزی اش کرده قانع باشد، از بی­نیازترین مردم است.»(2) روشن است اگر کسی به آنچه خدا برای او مقدّر کرده است، راضی نباشد، به مال دیگران چشم طمع خواهد داشت. در نتیجه دست نیاز به سوی آنان دراز می کند و این موجب خواری او می شود. امام جعفر صادق(ع) در این باره می فرماید: «ما أقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أ­َنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَهً تُذِلُّهُ؛ چه زشت است برای مؤمن، میل و رغبتی در او باشد که او را خوار و ذلیل کند».(3)

سرعت در توبه و بازگشت

سرعت در توبه و بازگشت

هیچ انسانی از گناه مصونیت ندارد. ازاین رو، توبه و بازگشت به همگان توصیه شده است. خداوند در قرآن مجید می­فرماید: «تُوبُوا اِلَی اللهِ جَمیعاً؛ همگی به سوی پروردگار توبه کنید!» (نور: 31) امام صادق(ع) نیز می­فرماید:

اِنّ رسولَ اللهِ صلی الله علیه و آله کانَ یَتُوبُ اِلَی اللهِ و یَسْتغفِرُهُ فی کُلِّ یَوْمٌ وَ لَیْلهٍ مِئَهَ مَرَّهٍ مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ، اِنّ الله یَخُصُّ اَولیائَهُ بِالمَصائِبِ لِیَاْجرُهُمْ عَلَیْها مِنْ غَیْرِ ذَنْب.(4)

رسول خدا صلی الله علیه و آله در هر شبانه­روز صدبار به درگاه خداوند توبه و استغفار می­کرد، بدون اینکه از او گناهی سر زده باشد. به­درستی که خداوند اولیای خود را به گرفتاری و مصیبت دچار می­سازد تا بدین وسیله آنها را اجر و پاداش دهد. بدون آنکه گناهی [از آنان سر زده باشد].

1- محجه البیضاء، ج 6، ص 51.
2- اصول کافی، ج 2، ص 139.
3- اصول کافی، ج 2، ص 320.
4- اصول کافی، ج 2، ص 450.