اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 83

نکته قابل توجه دیگر اینکه در قرآن سفارش شده زمان مناسب برای توبه، کوتاه ترین زمان پس از ارتکاب گناه است:

إِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَی اللّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوَءَ بِجَهَالَهٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِن قَرِیبٍ وَلَیْسَتِ التَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّی إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الانَ. (نساء: 17 و 18)

بی شک، خداوند توبه کسانی را می­پذیرد که عمل ناشایست را از روی نادانی مرتکب شوند، به­زودی توبه کنند و کسانی که گناهان را [در همه عمر] انجام می­دهند و آن گاه که مرگ آنان فرارسید، [در آن ساعت پشیمان می شوند و] می­گویند: «اکنون توبه کردم،» توبه­شان پذیرفته نخواهد شد.

لقمان حکیم نیز به فرزندش این گونه سفارش می­کند:

آن که با عقب انداختن توبه، به توبه کردن شتاب نورزد، میان دو خطر بزرگ است: یکی آنکه ظلمت گناه بر قلبش انباشته شده، تا آنجا که رنگ گناه بر آن نقش بسته و دیگر پذیرای پاکی و پاکیزگی نگردد. دوم آنکه مرض و مرگ به­سوی او بشتابد و فرصت پاک کردن آلودگی­های خویش را به دست نیاورد.(1)

اصرار بر گناه

اصرار بر گناه

کسانی که در توبه تسویف می کنند و از گناه پشیمان نیستند، فرجام شومی در پیش دارند. امام صادق(ع) می­فرماید:

کانَ أبی(ع) یَقُولُ ما مِنْ شَیْءٍ أ­َفَسَدَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَطیئَهٍ إنَّ الْقَلْبَ لَیُواقُِعُ الخَطیئَهَ فما تَزالُ بِهِ حَتّی تَغْلِبَ عَلَیْهِ فَیُصَیِّرَ أعْلاهُ أَسْفَلَهُ.(2)