اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 84

پدرم (امام محمدباقر(ع)) بارها می­فرمود: هیچ­چیز برای قلب زیان­بارتر از گناه نیست؛ چه آنکه قلب با گناه می­آمیزد و بر گناه اصرار می­ورزد تا آنکه گناه بر قلب چیره می­شود و سرانجام آن را وارونه می­کند.

قلبی که بر اثر زیاده روی در گناه، پاکی و طهارت اولیه خود را از دست دهد، سخن حق و موعظه در آن اثر نمی کند و این همان راهی است که به فرموده خدا در قرآن کریم، پایانش کفر و تکذیب آیات خدا و استهزای حقایق آسمانی خواهد بود. در سوره روم می خوانیم:

ثُمَّ کَانَ عَاقِبَهَ الَّذِینَ أَسَاؤُا السُّوآی أ­َنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِؤُن. (روم: 10)

پس آنها که بد کردند [و در ارتکاب گناه اصرار ورزیدند]، دچار عاقبتی بدتر شدند. [و آن اینکه] آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به استهزا گرفتند.

آدمی با اصرار بر گناه، توفیقات الهی را از دست می دهد و در دام دنیا و خواسته های نفسانی گرفتار می­شود. امام صادق(ع) در این باره می فرماید:

یَقُولُ اللهُ تَعالی: إِنَّ أدْنی ما أ­َصْنَعُ بِالْعَبْدِ إِذا اَثَرَ شَهْوَتَهُ عَلی طاعَتِی أَنْ اُحَرِّمُّهُ لَذِیذََ مُناجاتی.(1)

خداوند تعالی می­فرماید: هنگامی که بنده من خواهش­های نفسانی خویش را بر طاعت من ترجیح دهد، کمترین کیفری که در حق او روا می­دارم آن است که او را از لذت مناجات خودم محروم می­سازم.

بنابراین، شایسته نیست انسان خردمند در رفع آثار شوم گناه از صفحه دل درنگ کند؛ زیرا گناه چون سم مهلکی است که اگر در رفع آن هرچه زودتر اقدام نکند، راه نجاتی برایش باقی نمی­ماند.

ترک آرزوهای دراز

ترک آرزوهای دراز