اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 91

أمْرِ آخِرَتِهِ وَ سٰاعَهٌ یُخَلِّی بَیْنَ نَفْسِهِ وَ لَذّاتِهٰا فِی غَیْرِ مُحَرَّمٍ فَإِنَّها عَوْنٌ عَلی تِلْکَ السّاعَتَیْنِ.(1)

سزاوار است مسلمان خردمند ساعتی را برای عبادت و وظایف الهی خویش منظور کند و در مرحله بعد ساعتی را برای ملاقات برادران دینی قرار دهد که با او در امر آخرت گفت وگو می کنند و یاری می دهند و ساعتی را برای خود و لذت های حلال، تا بتواند تجدید نیرو کند که این ساعت، بازوی آن دو ساعت دیگر است.

کار و تلاش

کار و تلاش

با اینکه خداوند متعال روزی انسان­ها را تضمین کرده است، این تضمین بدان معنا نیست که روزیِ هرکس را بدون تلاش، درِ خانه­اش تحویل می دهند یا برای او مائده آسمانی نازل می شود، بلکه مقصود آن است که در عالم طبیعت، منابع تأمین روزی جانداران پیش­­بینی شده است. چنان که در قرآن مجید آمده است: «وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا سواءَ لِلسّائِلِین؛ خداوند روزی جانداران را در جهان به اندازه قرار داد.» (فصلت: 10) بااین­حال برای تحصیل روزی باید کوشید و از خوان گسترده الهی در این راه بهره برد که خداوند می فرماید: «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعی؛ برای انسان بهره­ای جز کوشش او نیست». (نجم: 39)

در روایت های اسلامی کسانی که به دنبال روزی نمی­روند و برای تحصیل آن نمی کوشند، نکوهش شده­اند. امام محمدباقر(ع) دراین­باره می­فرماید:

إِنّی لأُبْغِضُ الرَّجُلَ فٰاغِراً فاهُ إِلیٰ رَبِّهِ فَیَقُولُ اُرْزُقْنِی وَ یَتْرُکُ الطَّلَبَ.(2)

من بسیار بیزارم از کسی که دهان خود را به سوی خدا باز کرده است و می­گوید: خدایا! مرا روزی ده، درحالی­که دنبال تحصیل روزی نمی­رود.