اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 94

پرهیز از دروغ گویی

پرهیز از دروغ گویی

دروغ یکی از آفات زبان و از گناهان بزرگ است. خداوند منان می­فرماید: «إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللّهِ وَأُوْل_ئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ؛ تنها کسانی دروغ می­گویند که به آیات خدا ایمان ندارند و دروغ­گویان واقعی، آنها هستند.» (نحل: 105) حضرت علی(ع) می­فرماید: «لا سُوءَ أَسوَءُ مِنَ الْکِذْبِ؛ هیچ بدی و زشتی بدتر از دروغ­گویی نیست.»(1) امام حسن عسکری(ع) نیز دروغ را کلید پلیدی­ها می­شمارد و می­فرماید: «جُعِلَتِ الْخَبائِثُ کُلُّها فی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتاحُها الْکِذْبُ؛ تمام پلیدی­ها و زشتی­ها در خانه­ای نهاده شده که کلید آنها دروغ­گویی است.»(2) رسول گرامی اسلام نیز کار بهشت و جهنم را برای راست­گویان و دروغ­گویان چنین ترسیم می­کند:

عَمَلُ الجَنَّهِ الصِّدْقُ وَ إذا صَدَقَ الْعَبْدُ بَرَّ وَ إذا بَرَّ أَمِنَ دَخَلَ الْجَنَّهَ وَ عَمَلُ النّارِ الکِذْبُ وَ إذا کَذِبَ الْعَبْدُ فَجَرَ وَ إذا فَجَرَ کَفَرَ وَ إذا کَفَرَ دَخَلَ النّارَ.(3)

کار بهشت راست­گویی است. چون بنده راست بگوید، نیکی کند و چون نیکی کند، در امان باشد و وقتی در امان باشد، وارد بهشت شود و کار جهنم دروغ گویی است. چون بنده دروغ گوید، کار بدی کرده است و آنگاه که کار بدی کرد، به کفر می گراید و چون به کفر گراید، به جهنم می رود.

دروغ­گو عاقبت بدی را در پیش دارد. چنان که امام علی(ع) می­فرماید: «ألکِذْبُ فی العاجِلَه عارٌ وَ فی الاجِلَهِ عذابُ النّارِ؛ دروغ­گویی مایه ننگ در دنیا و موجب عذاب آتش در آخرت است.»(4) رسول الله صلی الله علیه و آله نیز دروغ را عامل کاهش

1- بحارالانوار، ج 72، ص 259.
2- نزهه الظواهر و تنبیه الخواطر، ص 145.
3- نهج­الفصاحه، ص 421.
4- غررالحکم و دررالکلم، ج 2، ص 31.