اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 99

اِنْ صَبَرْتَ اَدْرَکْتَ بِصَبْرِکَ مَنازِلَ الأَبْرارِ وَ اِنْ جَزِعْتَ اَوْرَدَکَ جَزَعُکَ عَذابَ النّارِ.(1)

اگر صبر کنی، به مقام و منزلت نیکان می­رسی و اگر بی­تابی کنی به عذاب آتش درافتی.

ابن بصیر نیز به نقل از امام صادق(ع) رابطه صبر و آزادگی را چنین بیان می کند:

إِنَّ الْحُرَّ حُرٌّ عَلی جَمَیعِ اَحْوالِهِ إِنْ نابَتْهُ نائِبَهٌ صَبَرَ لَها و إِنْ تَداکَّتْ عَلَیْهِ الْمَصائِبُ لَمْ تَکْسِرْهُ و إِنْ اُسِرُ وَ قُهِرَ وَاسْتُبْدِلَ بِالْیُسْرِ عُسْراً.(2)

انسان آزاده همیشه آزاده است. اگر حادثه­ای برای او پیش آید، صبر و شکیبایی دارد و اگر مصیبت­ها بر او فرو ریزد، او را نمی­شکند، اگرچه اسیر و مغلوب شود و سختی او در اثر صبر آسان می گردد.

پرهیز از اسراف

پرهیز از اسراف

یکی از صفات ناپسند که در آموزه های دینی به پرهیز از آن تأکید شده، اسراف است. در روایتی می خوانیم: روزی امام صادق(ع) دید سیبی را نیم خورده از خانه بیرون انداخته­اند. خشمگین شد و فرمود: «اگر شما سیر هستید، خیلی از مردم گرسنه­اند. خوب بود آن را به نیازمندش می دادید».(3)

آن حضرت، همچنین نشانه­های اسراف کار را این گونه برشمرده است: «لِلْمُسْرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ یَشْتَرِی ما لَیْسَ لَهُ وَ یَلْبِسُ ما لَیْسَ لَهُ وَ یَأْکُلُ ما لَیْسَ لَهُ؛ اسراف کننده را سه نشانه است، چیزهایی را می­خرد و می­پوشد و می­خورد که در شأن او

1- غررالحکم و دررالکلم، ج 3، ص 3713.
2- بحارالانوار، ج 71، ص 69.
3- محمود شریفی، فروغ حدیث، ج 1، ص 238، به نقل از: مجموعه الاخبار، باب 171، ح 4.