- پیش گفتار 3
- اشاره 5
- فصل اول: کلیات 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- الف) کفر 19
- اشاره 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- الف) تکبر 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- اشاره 55
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- اشاره 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- اشاره 121
- الف) تفرقه 121
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
عملی را که خداوند در قرآن از آن به عنوان گناه آشکار یاد کند، بدون شک جزا و کیفر سنگین خواهد داشت. ازاین رو، در روایتی از پیامبر آمده است:
کسی که به مرد یا زن باایمان تهمت بزند یا درباره او چیزی بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلی از آتش قرار می دهد تا از مسئولیت آنچه گفته است، درآید.(1)
از توجه به این آیهها و روایتها، به زشتی گناه تهمت به ویژه در مسائل خلاف عفت پی میبریم.
یح) مجادله غیر احسن
یح) مجادله غیر احسن
الّذینَ یُجادِلُونَ فی آیاتِ اللّهِ بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللّهِ وَ عِنْدَ الّذینَ آمَنُوا کَذلِکَ یَطْبَعُ اللّهُ عَلی کُلّ ِ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبّارٍ. (غافر:35)
کسانی که درباره نشانههای خدا _ بدون حجتی که برای آنان آمده باشد _ مجادله می کنند، [این ستیزه] در نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آوردهاند، [مایه ] دشمنی بزرگی است. اینگونه، خداوند بر دل هر متکبر زورگویی مهر می نهد.
مجادله که در لغت به معنای رویارو شدن برای چیرگی است(2) و معمولاً درباره درگیریهای لفظی استفاده میشود، در قرآن به دو معنا به کار رفته است. یکی به معنای مجادلهای که در آن، شخص جدال کننده درصدد روشن شدن حق نیست، بلکه جدال را به منظور ثابت کردن کلام و مرام خویش انجام می دهد و هیچ توجهی به حقیقت ندارد. چنین مجادله ای که در واقع همان حق ستیزی است، در آیههای بسیاری از قرآن محکوم و نسبت به آن هشدار داده شده است. از جمله در آیه ابتدای بحث که خداوند،
1- بحارالانوار، ج75، ص 194.
2- مفردات راغب، ص 189.