- پیش گفتار 3
- فصل اول: کلیات 5
- اشاره 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- اشاره 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- الف) کفر 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- الف) تکبر 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- اشاره 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- اشاره 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- الف)حرام خواری 111
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- اشاره 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- اشاره 121
- الف) تفرقه 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
مال مردم می شود، نهی کرده(1) و در این زمینه به آنها هشدار داده است. همچنین باید توجه داشت که در این آیه، منظور از خوردن مال مردم، تنها تصرف و غصب است، نه صرف خوردن.(2) در آیه 42 سوره مائده نیز خداوند در توصیف برخی از انحرافهای یهودیان از «اکل سحت» یا خوردن مال حرام یاد می کند. امام علی(ع) درتفسیر این آیه و در معنای سحت، رأس آن را رشوه خواری معرفی می کند.(3)
در دیگر روایتهای اسلامی نیز درباره این کار، هشدارهای جدی وجود دارد، از جمله اینکه از پیامبر اسلام نقل شده است: «از رشوه بپرهیزید که به درستی، کفر محض است و صاحب رشوه، بوی بهشت را هم استشمام نمی کند.»(4) در روایتی دیگر، رشوهدهنده و رشوهگیرنده و حتی کسی که واسطه گری رشوه می کند، مورد لعنت خدا قرار گرفته اند.(5)
د) دادن اموال به سفیهان
د) دادن اموال به سفیهان
وَ لاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ قِیَاماً وَ ارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَ اکْسُوهُمْ وَ قُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا. (نساء: 5)
و اموال خود را که خداوند آن را مایه استواری [زندگی ] شما قرار داده، به سفیهان مدهید، و [لی] از [فایدههای] آن به ایشان بخورانید و آنان را پوشاک دهید و با آنان سخنی پسندیده بگویید.
یکی از مسائل مهم در اقتصاد اسلامی، توجه به سرمایه های اقتصادی افراد جامعه و جلوگیری از هدر رفتن آنهاست. ازاین رو، در برخی از آیه های قرآن،
1- المیزان، ج 2، ص52 .
2- المیزان، ج 2، ص 51.
3- علاءالدین علی المتقی الهندی، کنزالعمال، بیروت، مؤسسه الرساله، 1405ه_ .ق، چ 5، ج2، ص402.
4- بحارالانوار، ج 4، صص 135و136.
5- میزان الحکمه، ج 4، صص 135و 136.