- پیش گفتار 3
- اشاره 5
- فصل اول: کلیات 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- اشاره 19
- الف) کفر 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- الف) تکبر 40
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- اشاره 55
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- الف) ستم 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- اشاره 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- ی) دوستی با گمراهان 96
- اشاره 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- الف) تفرقه 121
- اشاره 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
البته این حزب گرایی و تفرقه در دین، ناشی از پیروی آنان از هوسهایشان است.(1) به هر حال از دقت در همه این آیهها، به خوبی به دست می آید که خداوند مسلمانان را از هر گونه اختلاف در امور دین و دنیا برحذر داشته و با توجه دادن مسلمانان به پی آمدهای تفرقه و نیز توجه دادن به سرگذشت امتهای پیشینی که به این بلا و آثار آن دچار شدند، خواسته است از تفرقه جلوگیری کند و مسلمانان را حول یک محور که همان دین خداست، متحد سازد. بی شک، این عامل، بهترین عامل برای ایجاد وحدت و بهتر از هر چیز دیگر اعم از نژاد، زبان، ملیت و منافع مشترک اقتصادی است؛ زیرا این عامل سبب به وجود آمدن برادری و الفت میان دینداران می شود و اگر آنها دیندار بمانند، هیچ گاه این عامل از میان نمی رود و وحدت آنها همیشه حفظ می شود؛ بر خلاف دیگر عوامل که نابود شدنی و سست است و هیچگاه برادری و الفتی که ریشه در جان انسانها داشته باشد، ایجاد نمی کند.
ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی
ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی
وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ فَلا وَ رَبِّکَ لاَیُؤْمِنُونَ حَتَّیَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لاَیَجِدُواْ فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُواْ تَسْلِیمًا. (نساء: 64 و65)
و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم، مگر برای اینکه به اذن خداوند فرمان برده شوند...، ولی چنین نیست. به پروردگارت سوگند که ایمان واقعی نمی آورند، مگر زمانی که در مشاجرهها و درگیریهای خود، تو را داور قرار دهند و در دل خود هیچگونه احساس ناراحتی از قضاوت تو نداشته باشند (و در برابر داوری تو) کاملاً تسلیم باشند.
یکی از مهمترین دستورهای سیاسی اسلام به مردم، امر به فرمان پذیری از رهبران الهی و نهی و هشدار آنها از سرپیچی و روی گردانی از دستورهای
1- المیزان، ج 16، ص282.