هشدارها و تحذیرهای قرآنی صفحه 46

فَبِمَا رَحْمَهٍ مِّنَ اللّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ. (آل عمران: 159)

پس به [برکت] الهی، با آنان نرمخو [و پرمهر] شدی و اگر تندخو و سخت­دل بودی، به یقین، از پیرامون تو پراکنده می شدند... .

بدخلقی و درشت­خویی، از ویژگی هایی است که آدمی را هلاک می کند و به جهنم رهنمون می سازد، اگرچه آدمی اهل عبادت های ظاهری نیز باشد.(1)

قرآن کریم در آیه ابتدای بحث، پیامبر خدا را به خوش­خلقی و اینکه درشت­خویی و سخت­دلی در او نیست، توصیف می کند و وجود این ویژگی را از رحمت خویش به پیامبر می­شمارد. در ادامه نیز به حضرت هشدار می دهد که اگر درشت­خو و سخت­دل بودی، از اطرافت پراکنده می­شدند؛ زیرا مردم همیشه از کسی که با آنها گشاده­رو نباشد و در رفتار و کردارش درشت­خویی و سخت­دلی کند، روی­گردانند و طبع انسان از کسی که به او بدی کند، نفرت پیدا می­کند؛(2) هر چند وی، کسی باشد که از طرف خدا پیام آورده باشد.

و) بدگمانی

و) بدگمانی

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ. (حجرات: 12)

ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمان­ها بپرهیزید که پاره ای از گمان ها گناه است.