- پیش گفتار 3
- اشاره 5
- فصل اول: کلیات 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- اشاره 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- الف) کفر 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- اشاره 40
- الف) تکبر 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- اشاره 55
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- اشاره 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- الف) تفرقه 121
- اشاره 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
ذهنش نقش میبندد که شاید خود نیز متوجه گناهآلود بودن آنها نباشد. پس بهتر است که از همان ابتدا، از گمانهزنی زیاد و باطل در حق دیگران بپرهیزد.
نوع سوم از گمانهای ناشایست، گمان نادرست داشتن به خداوند است. در آیه 6 سوره فتح، خداوند در توصیف مشرکان و منافقان، ویژگی نخست آنها را گمان نادرست داشتن به خدا میداند. در نتیجه، پیآمدهای دردناک نصیب صاحبان آن میشود و این، از هشدار جدی خداوند درباره داشتن گمان بد به خود حکایت دارد.
داشتن گمان بد به خدا، یعنی انسان وعدههای باری تعالی را مبنی بر یاری مؤمنان دروغ بشمارد(1) و درباره خدا چنین پندارد که از کجا معلوم است که خداوند به وعده هایش عمل کند. در واقع، وجود این گمان ها درباره خدا، نشانه شرک، نفاق و دورویی است و خداوند نیز در مورد آن به شدت هشدار داده است.
ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه)
ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه)
إِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَی اللّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَهٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُوْلَ_ئِکَ یَتُوبُ اللّهُ عَلَیْهِمْ وَ کَانَ اللّهُ عَلِیماً حَکِیماً وَ لَیْسَتِ التَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّی إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الانَ وَ لاَ الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفَّارٌ أُوْلَ_ئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا. (نساء: 17و 18)
توبه نزد خداوند، تنها برای کسانی است که از روی نادانی مرتکب گناه می شوند، پس به زودی توبه میکنند. ایشانند که خدا توبه آنان را می پذیرد و خداوند، دانای حکیم است و توبه کسانی که گناه می کنند تا آن گاه که مرگ یکی از ایشان دررسد، پس میگوید: «اکنون توبه کردم»، پذیرفته
1- سید بن قطب، فی ظلال القرآن، بیروت، دارالشروق، 1412ﻫ.. ق، چ 17، ج6، ص 3399.