- پیش گفتار 3
- اشاره 5
- فصل اول: کلیات 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- اشاره 19
- الف) کفر 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- الف) تکبر 40
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- اشاره 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- اشاره 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- اشاره 121
- الف) تفرقه 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
خویش حرام کنند و با زنان خویش همبستر نشوند و دیگر از گوشت نیز استفاده نکنند.
مدتی این رویه را در پیش گرفتند تا اینکه خبر آن به پیامبر رسید. حضرت وقتی این موضوع را شنیدند، یاران خود را گرد آورد و ناخرسندی خویش را از این گونه کارها اعلام کرد و فرمود: نفس های شما بر شما حقی دارند. پس روزه بگیرید، ولی افطار هم بکنید و مدتی از شب را هم بخوابید که من خود، چنین کنم و من خود گوشت و چربی می خورم و با زنان نزدیکی می کنم و هر کس از روش من روی گردان شود، از من نیست. چرا مردمی، زن ها و خوراکی ها و بوی خوش و خواب و لذت های دنیا را به خود حرام میکنند؟! من چنین دستوری ندادهام. من نمیخواهم شما مانند راهبانی باشید که دنیا را ترک و در گوشه کلیساها و صومعه ها وجود خود را عاطل و باطل میکنند. نخوردن گوشت و ترک همسر، جزو برنامه دین من نیست. دیرنشینی از برنامه های اسلام خارج است. سیاحت امت من، روزه است و رهبانیت آنها، جهاد است. خدا را پرستش کنید و برای او شریک قرار ندهید. حج و عمره به جای آورید. نماز بخوانید و زکات بدهید. ماه رمضان را روزه بگیرید و در راه خدا پایداری کنید تا خداوند شما را به راه راست آورد. پیشینیان، از راه سختگیری تباه شدند. آنها بر خود سخت گرفتند و خدا نیز بر آنها سخت گرفت و اکنون، بقایای ناچیز و درمانده آنان، در دیرها و صومعه ها باقی هستند. در همین هنگام بود که آیه ذکر شده، نازل شد.(1)
بدین ترتیب، بر اثر زیادهروی برخی در ترک دنیا، این آیه نازل شد و مسلمانان را به حرام کردن نعمت های پاکیزه و حلال های الهی بر خود، هشدار داد. البته گفتنی است این آیه درباره افرادی است که در این کار
1- مجمع البیان، ج 3، ص 364.