- پیش گفتار 3
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- فصل اول: کلیات 5
- اشاره 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 3. روش تحقیق 12
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 5. تعریفها 13
- الف) کفر 19
- اشاره 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- الف) تکبر 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- اشاره 55
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- اشاره 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- الف)حرام خواری 111
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- اشاره 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- الف) تفرقه 121
- اشاره 121
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِی وَ یُنذِرُونَکُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَ_ذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَی اَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا وَ شَهِدُواْ عَلَی اَنفُسِهِمْ اَنَّهُمْ کَانُواْ کَافِرِینَ. (انعام: 130)
ای گروه جن و انس! آیا از میان شما فرستادگانی برای شما نیامدند که آیه های مرا بر شما بخوانند و از دیدار این روزتان به شما هشدار دهند؟ گفتند: ما به زیان خود گواهی میدهیم [که آری آمدند] و زندگی دنیا فریبشان داد و بر ضد خود گواهی دادند که آنها کافر بودهاند.
بر این اساس، بیتوجهی به آیه های الهی و فراموش کردن دیدار خداوند در روز قیامت، همگی ناشی از فریب دنیاست.
حال با توجه به این همه هشدار، آیا خداوند برای درمان روحیه دنیاخواهی و فریفتگی انسان در مقابل دنیا، نسخه درمانبخشی نیز فرستاده است؟ بیشک، قرآن که شفابخش دردها و بیماری های قلبی مشتاقان است، این درد و این ویژگی زشت و ملکه اخلاقی را نیز بدون درمان نگذاشته است.
در آیات کریمه راه های مختلف درمان شدن انسان از دل بستگی به دنیا بیان شده است. در اینجا به دو روش کلی که از آیات متعدد استفاده می شود، بیان می گردد:
اول _ تشویق و برانگیختن بندگان به آخرت خواهی و توجه دادن آنها به نعمت های اخروی و ترساندن ایشان از عذاب های الهی که حدود یک سوم آیه های قرآنی، درباره این موضوع هستند و به واقع، این، بهترین راه درمان دنیاخواهی آدمی است؛ زیرا نوع بشر به سبب راحتی و آسایش خویش، به دنبال نعمت های دنیایی می رود. حال اگر همواره به او فهمانده و تلقین شود که این امر و این خواسته تو، بهطور کامل فراهم نمیشود، جز در آخرت و نیز تنها در آن دنیاست که به نعمت های جاودانه و لذت همیشگی می رسی،