هشدارها و تحذیرهای قرآنی صفحه 72

آثار نیک صله رحم است.

8. کشتن فرزندان از ترس فقر

8. کشتن فرزندان از ترس فقر

وَ لاَتَقْتُلُواْ اَوْلادَکُمْ خَشْیَهَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُم إنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْأً کَبِیرًا. (اسراء:31)

و از بیم تنگ­دستی، فرزندان خود را مکشید. ماییم که به آنها و شما روزی می بخشیم. آری، کشتن آنها همواره اشتباهی بزرگ است.

یکی از سنت های جاری عرب جاهلی، کشتن فرزندان از ترس هزینه های زندگی بود؛ زیرا سرزمین­های عرب، سال­ها دچار قحطی و گرانی می شد و مردم می دیدند که قحط­سالی و نداری، آنان را تهدید می کند. بدین ترتیب، فرزندان خود را می کشتند تا ناظر خواری و فقر و گرسنگی آنان نباشند.(1) از این­رو، خداوند در این آیه از این کار غیرانسانی و وحشیانه بازداشته و آن را خطایی بزرگ معرفی کرده و به آن هشدار داده است.

در آیه پیش از این آیه هشداردهنده، از گسترش رزق به خواست خدا و اینکه اوست که بر هر که بخواهد روزی را گشاده و بر هر که بخواهد، تنگ می گیرد و او به حال بندگان آگاه است، سخن به میان آمده است. حال در این آیه، خداوند بندگان را از کشتن فرزندان برحذر می دارد و می فرماید این ماییم که آنها و شما را رزق می دهیم.

گویا خداوند با آوردن این دو آیه به دنبال هم، به مخاطبان خویش می فهماند که هیچ ارتباطی میان فقر و زیادی نسل و فرزندان نیست، بلکه تقدیر امور به دست خداست و اوست که برای هر که بخواهد، روزی را فراخ و برای هر که بخواهد، روزی را تنگ می گیرد.(2)