- پیش گفتار 3
- فصل اول: کلیات 5
- اشاره 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 3. روش تحقیق 12
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 5. تعریفها 13
- الف) کفر 19
- اشاره 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- الف) تکبر 40
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- اشاره 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- اشاره 61
- 1. ازدواج با محارم 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- اشاره 121
- الف) تفرقه 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
نه بر پروردگارت منت بگذار که برای او جهاد و تلاش می کنی؛ زیرا او بر تو منت گذاشته که این مقام منیع را به تو ارزانی داشته است و نه بر بندگان خدا منت بگذار؛ هرچند به آنها خدمت می کنی و در راه هدایت آنها می کوشی.(1)
از این آیه چنین می فهمیم که انذار و هدایت دیگران و ابلاغ قرآن به آنها که از بزرگترین خدمتها به شمار می رود و با هیچ خدمتی و هیچ انفاقی مقایسه نمیشود، باز هم نباید با منت نهادن همراه باشد؛ زیرا منت نهادن، کارهای نیک را باطل و بیاثر می کند و این، حقیقتی است که خداوند در جای دیگری از قرآن بدان اشاره کرده و فرموده است:
یا أَیّهَا الّذینَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنّ ِ وَ اْلأَذی . (بقره: 264)
ای کسانی که ایمان آوردهاید؛ صدقه های خود را با منت و آزار، باطل مکنید.
درباره منت گذاشتن بر خدا و رسول او نیز در آیه 17 سوره مبارکه حجرات، آشکارا بیان میشود:
یَمُنّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنّوا عَلَیّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللّهُ یَمُنّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِْلإیمانِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ. (حجرات: 17)
از اینکه اسلام آوردهاند، بر تو منت می نهند، بگو بر من از اسلام آوردنتان منت مگذارید، بلکه [این] خداست که با هدایت کردن شما به ایمان، بر شما منت می نهد، اگر راست گو باشید.
از این آیهها به خوبی درمییابیم که منت نهادن، چه بر خدا و چه بر خلق خدا محکوم است و خدا همواره به آن هشدار داده است.
ی) دوستی با گمراهان
اشاره
ی) دوستی با گمراهان
وَ یَوْمَ یَعَضّ الظّالِمُ عَلی یَدَیْهِ یَقُولُ یا لَیْتَنِی اتّخَذْتُ مَعَ الرّسُولِ سَبیلاً یا وَیْلَتی لَیْتَنی لَمْ أَتّخِذْ فُلانًا خَلیلاً لَقَدْ أَضَلّنی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنی وَ کانَ الشّیْطانُ لِْلإِنْسانِ خَذُولاً. (فرقان: 27_29)
1- تفسیر نمونه، ج 25، ص 215 .