- پیش گفتار 3
- اشاره 5
- فصل اول: کلیات 5
- 1. ضرورت پرداختن به موضوع هشدارها 5
- 2. پیشینه موضوع 7
- 4. پرسش های اصلی و فرعی پژوهش 12
- 3. روش تحقیق 12
- 5. تعریفها 13
- اشاره 19
- الف) کفر 19
- فصل دوم: هشدارهای فردی قرآن 19
- 1. هشدارهای اعتقادی 19
- اشاره 19
- ب) شرک 24
- ج) نفاق 28
- د) دروغ پنداشتن آیه ها و نشانه های الهی 32
- ه_ ) ناامیدی از رحمت خدا 35
- و) کفران بعضی آیه ها و ایمان داشتن به برخی دیگر 36
- ز) زیادهروی در دین 38
- 2. هشدارهای اخلاقی 40
- الف) تکبر 40
- اشاره 40
- ب) پاک دانستن خود از گناه 42
- ج) بخل 43
- د) حسدورزی 44
- ه_ ) بدخلقی 45
- و) بدگمانی 46
- ز) تسویف (به تأخیر انداختن توبه) 48
- ح) ترس از مردم 50
- ط) ترک کامل دنیا و حلال های خدا 53
- ی) دل بستگی به دنیا 55
- اشاره 55
- یا) اندوه خوردن بر از دست رفته ها 58
- 1. ازدواج با محارم 61
- اشاره 61
- فصل سوم: هشدارهای خانوادگی 61
- 2. ازدواج با مشرکان 62
- 3. ازدواج با بی عفتان 64
- 4. ظلم به همسر در مسئله مهر 65
- 5. بی عدالتی میان زنان 67
- 6. آشکار شدن زینت زن برای نامحرم 69
- 7. قطع رحم 70
- 8. کشتن فرزندان از ترس فقر 72
- 9. ارتباط دوستانه داشتن با خویشاوندان بی دین 73
- 10. بی احترامی به پدر و مادر 75
- 11. پیروی از پدر و مادر مشرک 76
- اشاره 78
- 1. هشدارهای فرهنگی 78
- فصل چهارم: هشدارهای اجتماعی 78
- الف) ستم 78
- اشاره 78
- ب) آزار و اذیت 80
- ج) خیانت و پیمان شکنی 81
- د) نزدیکی به فواحش 82
- ه_ ) اشاعه فحشا 85
- و) شراب خواری و قماربازی 87
- ز) قتل نفس 90
- ح) یتیم آزاری 93
- ط) منت نهادن 95
- اشاره 96
- ی) دوستی با گمراهان 96
- یا) مکر و فریب 98
- یب) پوشیده داشتن حقیقتها و پنهان کردن شهادت 100
- یج) مسخره کردن، عیب جویی و لقب بد دادن 102
- ید) دروغگویی 104
- یه) غیبت 105
- یو) سخن چینی 106
- یز) تهمت زدن 108
- یح) مجادله غیر احسن 109
- 2. هشدارهای اقتصادی 111
- الف)حرام خواری 111
- اشاره 111
- ب) رباخواری 112
- ج) رشوه خواری 115
- د) دادن اموال به سفیهان 116
- ه_ ) اسراف و تبذیر 117
- و) کم فروشی 119
- 3. هشدارهای سیاسی 121
- اشاره 121
- الف) تفرقه 121
- ب) اطاعت نکردن از رهبران الهی 123
- ج) غفلت از دشمن 125
- د) اعتماد و خوش بینی به بیگانگان و دشمنان 127
- ه_ ) کارهایی که سبب سوءاستفاده دشمنان می شود 129
- و) فرار از جنگ و جهاد 130
- کتاب نامه 133
از این آیه به روشنی فهمیده می شود که دوستیهای نامشروع امروز، فردای خطرناکی دارد و در سرنوشت انسان مؤثر است.(1) همچنین مهمترین ملاک دوستان بد نیز در این آیه آمده و آن، تلاش دوستان بد در راه گمراهی و نادانی انسان است. اگر انسان در دوستی خویش با دیگران و گروهها و جمعهایی که در آنها شرکت می کند، نشانههایی از فراموشی یاد خدا و آموزههای الهی را دید و هر روز بیشتر به گناه میل پیدا کرد، بداند که سرانجام آن دوستی جز گمراهی و در نهایت، پشیمانی نیست و باید هر چه زودتر چنین دوستیها و همنشینیها را رها کند(2) تا مبادا نمونه این آیه شود و فردای قیامت با خود بگوید: ای کاش فلانی را به دوستی نگرفته بودم!
در این زمینه در آیه ای دیگر می خوانیم:
اْلأَخِلاّءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوّ إِلاّ الْمُتّقینَ. (زخرف: 67)
در آن روز (قیامت) دوستان بعضیشان دشمن بعض دیگرند، جز پرهیزکاران.
بر اساس این آیه، خداوند به جز دوستیهایی که بر پایه تقوا شکل گرفته، برای بقیه دوستیها از سرانجامی شوم خبر میدهد و میفرماید: این دوستیها به دشمنی تبدیل می شود. پس همه دوستیهایی که به خاطر هواهای نفسانی یا لذتهای جنسی نامشروع یا هدفهای اقتصادی دنیاطلبانه و چپاولگرایانه شکل می گیرد، فردای قیامت به بدترین دشمنیها تبدیل می شود. گذشته از آنکه در همین دنیا نیز دوستیهایی که بر مبنای تقوا و به خاطر خدا شکل نگرفته، معمولاً با به وجود آمدن کوچکترین اختلاف یا کدورتی، به دشمنی و کینه تبدیل میشود که دیر یا زود، بروز می کند.
یا) مکر و فریب
یا) مکر و فریب
وَ الّذینَ یَمْکُرُونَ السّیِّئاتِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ وَ مَکْرُ أُولئِکَ هُوَ یَبُورُ. (فاطر:10)
1- تفسیر نمونه، ج 8، ص 245.
2- تفسیر نمونه، ج 8، ص422.