- دیباچه 1
- اشاره 4
- 2. هدف پژوهش 5
- 5. پیشینه پژوهش 6
- 4. فرضیه های پژوهش 6
- 7. ضرورت و اهمیت پژوهش 9
- 8. روش پژوهش 11
- 9. مفهوم تربیت دینی 12
- 10. تفاوت تربیت دینی و غیردینی 15
- 11. قلمرو تربیت دینی 17
- 12. کاربرد رسانه ای 18
- اشاره 23
- اشاره 24
- الف) قرآن کریم 24
- ب) سنت رسول اللّه صلی الله علیه و آله 25
- ج) سیره امامان معصوم علیهم السلام 27
- دو _ ملا احمد نراقی 28
- یک _ ملا محسن فیض کاشانی 28
- اشاره 28
- د) اندیشه بزرگان دین 28
- سه _ علامه سید محمدحسین طباطبایی 29
- چهار _ امام خمینی رحمه الله 30
- اشاره 34
- 1. تربیت جسمانی 35
- 2. تربیت دینی 36
- 3. تربیت عاطفی 36
- 4. تربیت اخلاقی 37
- 5. تربیت عقلانی 38
- 6. تربیت جنسی 38
- 7. تربیت سیاسی 39
- اشاره 41
- 1. ویژگی های همسران شایسته 42
- الف) ایمان 42
- اشاره 42
- ب) عقل و زیرکی 44
- ج) شرم و حیا 45
- ه) نجابت و اصالت خانواده 46
- د) عفت و پاک دامنی 46
- اشاره 47
- 2. نقش مادر در تربیت دینی کودک پیش از تولد 47
- الف) دعا برای طلب فرزند صالح 49
- ج) پرهیز از آمیزش در کنار بچه ها 50
- ب) بردن نام و یاد خدا 50
- اشاره 52
- د) تأثیر غذای مادر بر جنین 52
- اثر مواد مخدر بر جنین 55
- اشاره 55
- یک _ الکل 56
- سه _ سیگار 57
- اشاره 58
- 3. نقش مادر در تربیت دینی کودک پس از تولد 58
- ب) انتخاب نام نیک 59
- الف) ایجاد فضای معنوی 59
- ج) کام برداشتن نوزاد 60
- د) صدقه دادن برای فرزند 61
- ه) عقیقه برای فرزند 63
- اشاره 64
- و) آداب شیر دادن 64
- یک _ شیر دادن همراه با طهارت 65
- سه _ آموزش ارزش های اخلاقی 68
- دو _ شیر دادن همراه با نام خدا 68
- ح) پرورش عزت نفس 70
- ط) پرورش حس خودباوری در کودک 72
- ی) تکریم و احترام کودک 73
- ک) پرورش باورهای دینی 74
- ل) آموزش قرآن 75
- م) آموزش احکام 76
- ن) آموزش آداب اسلامی 77
- س) آموزش آداب غذا خوردن 78
- ع) آموزش اخلاق نیکو 79
- ف) آموزش آداب سلام کردن 81
- ص) توجه به رشد جنسی کودک 82
- ق) راهنمایی های جنسی 83
- الف) عبادت های مادر 84
- اشاره 84
- 4. نقش رفتاری مادر در تربیت دینی کودک 84
- ب) نمازهای اول وقت مادر 86
- ج) دعاها و مناجات های مادر 87
- د) همراه بردن کودک به مسجد 88
- ه) گریه های مادر در مراسم عزاداری 89
- و) تشویق های مادر 90
- اشاره 91
- 1. ضرورت استمرار نقش های گذشته 92
- 2. جداسازی بستر خواب فرزندان 93
- ب) هماهنگ بودن دستورهای مادر با دیگر مربیان 96
- الف) درست بودن دستورهای مادر 96
- اشاره 96
- 4. عمل به دستورهای دینی 96
- ج) قابل فهم بودن دستورهای مادر برای فرزند 97
- د) هماهنگی گفتار و رفتار مادر 98
- ه) انعطاف مادر در تربیت دینی 98
- اشاره 100
- 1. حفظ پیوند عاطفی میان مادر و فرزند 101
- 2. مشورت با جوان 102
- 3. شناسایی همسر مناسب برای جوان 103
- 4. تقویت دین باوری جوان 104
- اشاره 105
- 1. احساسات دختر 106
- 2. عفت و پاک دامنی دختر 107
- 4. آموزش احکام ویژه به دختر 108
- 3. احترام ویژه به دختر 108
- 5. نقش آموزی به دختر 109
- اشاره 110
- اشاره 111
- الف) لزوم تبیین نقش مادر 111
- 1. پیشنهادهایی برای برنامه سازان 111
- ب) پرورش حس مسئولیت پذیری مادران در برابر فرزندان 112
- ج) تحکیم روابط مادران و فرزندان 113
- ه) پرهیز از ترسیم الگوهای در رسانه 114
- د) تشویق فرزندان به پیروی از مادران 114
- 2. نقد و ارزیابی برنامه های پخش شده 115
- ب) تهیه فیلم از داستان های قرآنی 116
- اشاره 116
- الف) خودداری از پخش فیلم های بدآموز و ضدتربیتی 116
- 3. راه کارها 116
- ج) تشکیل میزگرد و گفت وگوهای مستقیم با مادران و فرزندان 117
انسان از بدو تولد، غریزه جنسی دارد و این غریزه، به تدریج رشد می کند و خود را نشان می دهد. ازاین رو، مادر می تواند در این زمینه نقش مؤثری ایفا کند و غریزه جنسی کودک را به صورت طبیعی و همراه با افزایش شناخت دینی و اخلاقی، تربیت و هدایت کند. وظیفه مادر نسبت به تربیت فرزند، به ویژه تربیت جنسی او بسیار سنگین است؛ زیرا اگر غرایز جنسی از کودکی هدایت نشود و در این باره آموزش هایی به کودک و نوجوان داده نشود، ممکن است با فرا رسیدن دوران بلوغ، مشکلاتی به وجود آید و دیگر راه کارهای تربیتی اثر چندانی نداشته باشد. بنابراین، مادر باید از همان آغاز به این امر توجه کند و فضای خانه را به گونه ای آماده سازد که موجب تحریکات جنسی کودک نگردد. رفتار مادر باید حساب شده و با عفت و حیا همراه باشد و بدون لباس و نیمه عریان در برابر پسری که به سن بلوغ نزدیک است، ظاهر نشود. همچنین باید اتاق خواب پسران و دختران و حداقل بستر آنان از همان دوران کودکی از هم جدا باشد. روشن است که مادر در رعایت این مسائل نقش اساسی دارد.
7. تربیت سیاسی
7. تربیت سیاسی
تربیت سیاسی، برای آگاه ساختن مردم، به ویژه جوانان و نوجوانان از مسائل سیاسی، اجتماعی و اندیشه های اساسی نظام حاکم ضرورت دارد؛ زیرا تربیت سیاسی، فرآیندی است که اقشار گوناگون جامعه را با معیارها و اصول بنیادین حکومت آشنا می کند و فعالیت های سیاسی و اجتماعی را چنان به هم نزدیک می سازد که هیچ گونه واکنش و برخورد بحران زایی روی ندهد.(1) تربیت سیاسی، فرآیندی است فراگیر که زمان و مکان معینی ندارد و در هر محیط و شرایطی اجرا می گردد. شاید مناسب ترین مکان آموزش و پرورش نیروهای سیاسی، همان فضای خانه های کوچک و محقر باشد، چنان که بیشتر سیاست مداران بزرگ نیز در چنان خانه هایی تربیت شده اند و تحول های اساسی در جامعه به وجود آورده اند.
اگر تاریخ زندگی رهبران و شخصیت های بزرگ دنیا را بررسی کنیم، درمی یابیم که بیشتر آنها از همین خانه های به ظاهر محقر بیرون آمده اند و بی تردید، مادران در تربیت چنین افرادی نقشی والا و
1- دمیر لو، «معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش»، مجله تربیت، سال 8، ش 6، ص 24.