سیره اخلاقی علما صفحه 28

یکی از ارادتمندان شیخ رجب علی خیاط می­گوید: شیخ به استغفار و صلوات، بسیار اهمیت می­داد و معتقد بود این دو ذکر، دو بال پرواز سالک است. شیخ می­فرمود: «هر کس در طول زندگی زیاد صلوات بفرستد، به هنگام مرگ، رسول خدا صلی الله علیه و آله لب او را می­بوسد».(1)

سحرخیزی

سحرخیزی

حجت الاسلام سیدمحمود یزدی، درباره شوریده حالی آیت الله ملکی تبریزی، هنگام بیدار شدن در سحرگاهان برای خواندن نماز شب می گوید: ایشان شب­ها که برای عبادت و شب زنده داری بر می­خاست، ضمن اجرای دستورها و آداب برخاستن از خواب، همانند سجده و دعا، مدتی در بستر می­گریست. سپس به حیاط می­آمد و به آسمان می نگریست و آیه 190 تا 194 سوره آل عمران را می خواند(2) و سر به دیوار می­گذاشت و مدتی گریه می­کرد. آن گاه وضو می گرفت و چون به نماز برمی خاست و به تهجد مشغول می­شد، حالش بسیار منقلب می­شد. او در نمازها به ویژه در قنوت­ها بسیار گریه می­کرد.(3)

٭ ٭ ٭

ابوالحسن ربانی سبزواری درباره اهتمام آیت الله محمدحسین اعلمی حائری به سحرخیزی می­نویسد: در احوال ایشان نوشته اند: همیشه ساعتی پیش از طلوع فجر بیدار می­شد و به عبادت می­پرداخت. در مدت اقامت در نجف و کربلا و قم، نماز شب خود را در حرم امامان معصوم(ع) و حضرت فاطمه معصومه(س) به جا می­آورد و سپس نماز صبح و مستحبات و تعقیبات نماز را انجام می­داد.(4)

1- نک: کیمیای محبت، صص 207 و 208.
2- مستحب است این آیات پیش از نماز شب تلاوت شود.
3- نک: حضرت آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی رحمه الله، رساله لقاءالله، ترجمه و مقدمه: سیداحمد فهری، تهران، نهضت زنان مسلمان، 1360، صص 5 و 6.
4- نک: ستارگان حرم، ج 12، صص 257 و 258.