سیره اخلاقی علما صفحه 31

حالت اغما به سر می­بردند، مرتب پشت سر هم می­گفتند: «سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُاللهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللهِ وَ اللهُ اکْبَر.» این برای ما درس است. ما که رهبرمان را دوست داریم، باید به کارها و روحیات او توجه کنیم و از آن درس بگیریم».(1)

٭ ٭ ٭

خانم فاطمه طباطبایی، عروس حضرت امام رحمه الله، می­گوید: توجه ایشان همیشه به وقت نماز بود؛ یعنی از وقتی که ساعت، یازده می­شد، مرتب می­پرسیدند: «ساعت چنده؟»؛ زیرا مقید بودند اول ظهر نمازشان را بخوانند. ایشان همواره مراقب و منتظر اول وقت نماز بودند. باور کنید از ساعت 10:30 تا 12 نگران وقت نماز بودند و نمازشان را که می خواندند، آرامش پیدا می­کردند و سپس چشم­هایشان را می­بستند.(2)

اهتمام به نماز شب

اهتمام به نماز شب

حجت الاسلام حسن ثقفی، درباره اهتمام امام خمینی رحمه الله به خواندن نماز شب می­گوید: هنگامی که امام برای اقامه نماز شب برمی خاست، مقید بود بی سر و صدا باشد. یادم هست در پاریس دو اتاق کوچک بود و من که آنجا می­خوابیدم، می­دیدم امام خیلی آهسته و درست مثل یک سایه برمی خاست و بدون سر و صدا وضو می­گرفت و نماز شب می­خواند.

برخی از خویشاوندان که از پانزده سالگی با امام رحمه الله بودند، گفته­اند: از دوران نوجوانی که با امام خمینی رحمه الله بودیم، آقا شب­ها چراغ موشی کوچکی برمی داشت و برای اینکه کسی بیدار نشود، به جای دیگری می رفت و نماز شب می­خواند.(3)

٭ ٭ ٭

1- علی خامنه ای، خاطرات و حکایت ها، تهران، مؤسسه فرهنگی قدر ولایت، 1379، چ 2، ج3، ص 5.
2- نک: حمید بصیرت منش و اصغر میرشکاری، فصل صبر، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1377، چ 1، صص 86 و 87.
3- نک: پا به پای آفتاب، 1374، چ 2، ج1، ص 142.