سیره اخلاقی علما صفحه 4

سر نیاز به درگاه آفریدگار بی­نیاز به زمین ساییدند و دست التماس به آستان او بلند کردند و اشک از دیدگان فرو ریختند و هنوز، صدای ناله های پرسوز و گداز آنان در دل شب به گوش می رسد.

از دیگر سو این بزرگ دانشمندان فرهیخته، در راه هدف نورانی خود از عنایت و لطف الهی و توجهات غیبی بهره مند شدند. پس رازهای بسیار بر آنان آشکار شد، حجاب­ها از برابر دیدگانشان کنار رفت و دیدند آنچه را دیگران از دیدن آن ناتوان بودند و کاشف رازها و رمزها شدند.

در این میان، دانشمندان شیعه را باید مصداق حقیقی «فِی الْاَرْضِ مَجْهُولٌ وَ فِی الْسَّماءِ مَعْرُوفٌ؛ در زمین، ناشناس و گمنام و در آسمان شناخته شده­اند»، دانست که تاریخ شیعه به داشتن چنین بزرگان و وارسته­گانی تا ابد بر خود می بالد. آنان مشعل­دار هدایت انسان و علم دار مکتب شیعه بوده و هستند.

بهره­گیری از آثار مکتوب اولیای الهی، خود، نوعی هم­نشینی با آنان است و خواننده با مطالعه ظرافت­های اخلاقی دانشمندان و بزرگان، از عنایت هایی که بر آنان شده است، بهره می برد.

ازاین رو، بزرگان همواره به مطالعه آثاری که گویندگان و نویسندگان آن، افراد وارسته و پرهیزکارند، سفارش می­کنند. در روایتی گران سنگ از رسول خدا صلی الله علیه و آله است: «عِنْدَ ذِکْرِ الصّالِحینَ یَنْزِلُ الْرَّحْمَهَ؛ آنجا که از خوبان یاد شود، رحمت الهی نازل می­شود».(1)

بی­تردید، مکتب شیعه مرهون رنج­ها و کوشش­های بی­وقفه دانشمندان و فقیهانی برجسته و بزرگ است که در حفظ آموزه­های