سیره اخلاقی علما صفحه 59

آن را می­بستند و در جیبشان می­گذاشتند و ندیدم که ایشان عطر استعمال کنند؛ با اینکه از رحلت استادشان 36 سال می­گذرد».(1)

روح تعلم

روح تعلم

یکی از ارادتمندان شیخ رجب علی خیاط نقل می­کند: «مرحوم شیخ احمد سعیدی که مجتهدی بزرگ و استاد آقای برهان(2) در درس خارج بود، روزی به من گفت: «خیاطی در تهران سراغ داری که برای من یک قبا بدوزد؟» من جناب شیخ را معرفی کردم و آدرس او را دادم. پس از مدتی شیخ احمد سعیدی را دیدم. تا نگاهش به من افتاد، گفت: «با ما چه کردی؟! ما را کجا فرستادی؟!» گفتم: چطور؟ چه شده است؟! گفت: «این آقایی که به من معرفی کردی، رفتم خدمتش که برایم قبا بدوزد، هنگامی که اندازه می­گرفت، از کارم پرسید. گفتم: طلبه هستم. گفت: «درس می خوانی یا درس می­دهی؟» گفتم: درس می­دهم. گفت: «چه درسی می دهی» گفتم: درس خارج. شیخ سری تکان داد و گفت: «خوب است، اما درس عاشقی بده!» این جمله نمی دانم با من چه کرد، این جمله مرا دگرگون کرد!» و از آن پس آیت الله سعیدی با شیخ در ارتباط بود و خدمت او می­رفت و مرا برای آشنا ساختن وی با شیخ دعا می­کرد».(3)

1- سیدمحمدحسین حسینی تهرانی، مهر تابان، مشهد، انتشارات علامه طباطبایی، 1417 ه_ .ق، چ 2، ص 25؛ سیمای فرزانگان، صص 267 و 268.
2- از عالمان بزرگ تهران و مؤسس مدرسه علمیه برهان، مدفون در جوار حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در شهر ری.
3- نک: کیمیای محبت، صص 168 و 169.