عاقبت به خیری صفحه 10

شما هستم. آیا در این صورت امید نجاتی برایم هست؟ امام باقر علیه السلامفرمود: جلو بیا. او را نزد خود نشاند. آن گاه فرمود: ای پیرمرد! مردی نزد پدرم علی بن الحسین علیه السلامآمد و مثل پرسش تو را از پدرم پرسید. پدرم به او فرمود: اگر تو از دنیا رفتی، بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی و حسن و حسین و علی بن حسین علیهم السلام وارد می شوی، قلب و جگرت آرام و خنک و چشمت روشن می شود. هنگام مرگ با رَوح و ریحان، با فرشتگان بزرگ نویسنده (ثواب و کیفر) روبه رو می شوی و تا هنگامی که زنده هستی، آنچه را که دیدگان تو را روشن کند، می بینی و با ما در «مَلأ اَعلی» خواهی بود. پیرمرد گفت: چه فرمودی؟ امام علیه السلام سخن خود را تکرار کرد. پس از آن سلام داد و رفت.

امام باقر علیه السلام او را که در حال رفتن بود با دقت نگاه کرد. آن گاه به حاضران رو  کرد و گفت: «مَن اَحَبَّ اَنْ یَنظُرَ اِلی رَجُلٍ مِنْ اَهلِ الجَنَّه فَلیَنْظُر اِلی هذا؛ هرکس دوست دارد که به مردی از اهل بهشت بنگرد، باید این مرد را بنگرد.»(1)

صبر

از دیدگاه قرآن و روایت ها، «صبر» نیز یکی از عوامل عاقبت به خیری است. قرآن کریم درباره ایثار اهل بیت علیهم السلام نسبت به مسکین، یتیم و اسیر می فرماید: «وَ جَزاهُم بِما صَبَروا جَنَّه و حَریرا؛ پاداش آنان به خاطر صبرشان بهشت و لباس های بهشتی است». (انبیا: 12)

مانند این آیه: