عاقبت به خیری صفحه 24

اللّه . پیامبر فرمود: این فرد از کسانی است که خوش خلقی، حلم و بخشش او را به سوی بهشت کشاند.(1)

سپاس گزاری

خداوند در قرآن کریم می فرماید: «فَاذکرُوا آلاءَ اللّه ِ لَعَلَّکُم تُفلِحون؛ پس نعمت های خدا را به یاد آورده، شکرگزار باشید تا رستگار شوید.» (اعراف: 69)

شکر واقعی _ نه تنها گفتن الحمدللّه _ یکی از عوامل رستگاری و عاقبت به خیری است؛ زیرا شکرکننده واقعی، بر اساس فطرت خویش در برابر بخشنده نعمت، فروتن است؛ او را می شناسد، فرمانش را به جان و دل می پذیرد و از گناه و نافرمانی او می پرهیزد(2) و برای رسیدن به عاقبت به خیری گام برمی دارد.

به دیگر سخن، سپاس پروردگار، راه پیمودن برزخ به قیامت را هموار می سازد؛ زیرا انسان شاکر، حق تعالی را ولیّ خود و دیگر آفریده ها می داند. در همه امور، در مسیر هدایت و ولایت او گام برمی دارد. امام سجاد علیه السلام، هنگام ستایش پروردگار می فرماید: «اَلحَمدللّه ... حَمدا یُضئُ لَنا بِهِ ظُلُماتِ البَرزَخ؛ حمد و سپاس خدای را ... که تاریکی های برزخ را برای ما روشن کند».(3)

در روایتی آمده است: «حضرت داوود علیه السلام از خداوند خواست تا دوستش را در بهشت به او نشان دهد. ندا رسید: فردا او را بیرون از دروازه

1- شیخ صدوق، امالی، انتشارات کتاب خانه اسلامیه، 1362، صص 105 _ 107.
2- بحارالانوار، ج 71، صص 40 و 52.
3- صحیفه سجادیه، دعای اول؛ برگرفته از: معاد در قرآن، ج 4، ص 231.