عاقبت به خیری صفحه 27

عزت و جلال خودم سوگند که اگر برای تو در بهشت محلی بود تو را در آن سکونت می دادم، ولی بهشت بر مشرک حرام شده است، حال ای آتش دوزخ او را بترسان، ولی مسوزان و آزارش مرسان. او هر صبح و شام از نعمت های خداوند بهره مند می شود. (پرسش کننده پرسید: آیا از بهشت بهره مند می شود؟ امام فرمود:) از هر کجا که خدا بخواهد.(1)

همچنین نقل شده است: «یکی از صالحان روزگار، رفیقی داشت که از دنیا رفت. پس از مدتی او را در خواب دید. پرسید: خداوند با تو چه کرد؟ رفیق گفت: مرا در محضر الهی نگه داشتند و بشارت آمرزش به من دادند. از سوی خدا خطاب رسید: آیا دانستی که برای چه تو را آمرزیدیم؟ گفتم: به خاطر اعمال نیک و اخلاص در بندگی ام. خطاب رسید: نه، به هیچ یک از اینها تو را نیامرزیدیم. آیا به یاد داری وقتی در کوچه های بغداد می گذشتی، گربه کوچکی را دیدی که سرما او را ناتوان کرده بود و او به سایه دیوار پناه می برد. پس او را گرفتی و در میان  پوستین خود جای دادی. تو او را از سرما حفظ کردی؟ گفتم: آری. فرمود: چون به آن گربه احسان کردی، ما هم به تو ترحم و احسان کردیم».(2)

ایثار

ایثار، عبارت است از این که انسان دوست دارد دیگران در نعمت باشند، هر چند خودش در محرومیت به سر ببرد. در این حالت، انسان حاضر است آنچه را دارد، در اختیار دیگران بگذارد و از منافع خود چشم پوشی کند.