عاقبت به خیری صفحه 37

سعد بودند، به فکر فرو برد. آنها به همدیگر گفتند: ما معتقدیم فرمانی جز فرمان خدا نیست و نباید از کسی که پیروی از خدا نمی کند اطاعت کرد. این پسر پیامبر است که ما فردای قیامت چشم شفاعت به او داریم. چگونه به ندای او پاسخ ندهیم و او را تنها در میان جمعی از اهل و عیال بی سرپرست بگذاریم.

آنها در همان لحظه با اراده آهنین، راه بهشت را برگزیدند و از جهنم یزیدی  گریختند. آنان بی درنگ نزد امام حسین علیه السلام رفتند و در کنار آن حضرت با دشمن به جنگ پرداختند. پس از کشتن جمعی از دشمنان با هم در یک مکان به شهادت رسیدند.(1) این چنین در لحظات حساس، تصمیم گرفتند و به سعادت ابدی نایل آمدند. در واقع می توان گفت هر چند با تفکر و دریافتن حقانیت امام حسین علیه السلام، مسیر زندگی و هدف آنها عوض شد، همان جهاد در راه خدا و یاری امام زمان خویش بود که آنها را به بالاترین درجه های عاقبت به خیری؛ یعنی شهادت رسانید.

انفاق

براساس آیه ها و روایت ها، یکی از عوامل عاقبت به خیری، «انفاق» است؛ زیرا صدقه دادن و انفاق به دیگران، سبب آمرزش گناهان،(2) دوری از آتش دوزخ(3) و بهره مندی از بهشت و نعمت های آن(4) است. باید گفت: انفاق

1- داستان دوستان، ج 1، ص 27.
2- تغابن: 17.
3- لیل: 17 و 18.
4- اصول کافی، ج 3، ص 175.