- دیباچه 1
- عاقبت 4
- پیشینه پژوهش 5
- کاربرد پژوهش در صدا و سیما 5
- ایمان واقعی 7
- عوامل فردی عاقبت به خیری 7
- اشاره 7
- محبت به اهل بیت علیهم السلام 8
- صبر 10
- رضا و تسلیم 12
- بندگی و عبادت در جوانی 13
- هدایا و خیرات پس از مرگ 15
- شهادت در راه خدا 16
- توبه 19
- بردباری و گذشت 22
- سپاس گزاری 24
- احسان و نیکوکاری 25
- ایثار 27
- حق پذیری و عناد نداشتن 29
- خدمت به مردم 30
- احسان به پدر و مادر 32
- تعلیم و هدایت 33
- تفکر و تعقل 35
- انفاق 37
- فصل دوم: عوامل بدعاقبتی 39
- دشمنی با ائمه علیهم السلام 39
- اشاره 39
- دل بستگی به دنیا 41
- شناخت حق و عدم یاری آن 42
- تکبر و غرور 44
- ستم و بی عدالتی 46
- ترک صله رحم 47
- عقوق والدین 50
- دوست و هم نشین بد 54
- رواج فحشا و فساد در جامعه 56
- کتاب نامه 58
تعریف ها
عاقبت
در کتاب های لغت، عاقبت را به آخر و پایان کار تعریف کرده اند. در _لسان العرب _چنین آمده است: «عَقَبَ: عقب کل شی ءٍ، و عقبه، و عاقبته، و عاقبه، و عقبته، و عقباه: آخِره.»(1) همچنان که عرب عبارت «جِئتُکَ عقبَ رمضان» را به «آمدن در پایان ماه مبارک رمضان» معنا می کند.(2) صاحب _مجمع البحرین_ نیز می گوید: «و عاقبهٌ کلِّ شی: آخِرَه و عواقب الامور: اَواخِرها».(3)
خیر
«خیر» در لغت، ضد «شر» و به کرامت و شرافت معنا شده است. لغویون می گویند: «الخیر ضد الشرّ و الخیار: خلاف الاشرار. الخیر: الکرم، الخیر: الشرف».(4)
بنابراین، عاقبت به خیری انسان به این معناست که پایان کار وی همراه با کرامت و شرافت انسانی و ایمان به خدا باشد و بدعاقبتی، خلاف این معنا و مفهوم را دارد.
1- علامه ابن منظور، لسان العرب، دار احیاء التراث العربی، 1405 ه .ق ، چ 1، ج 1، ص 611 .
2- همان، ص 612.
3- شیخ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، تحقیق: سیداحمد حسینی، مکتب نشر الثقافه الاسلامیه، 1408 ه . ق، چ 2، ج 3، ص 215.
4- لسان العرب، ج 4، ص 264.