فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 102

تربیت، جست وجو کردن مصداق های عدالت و ستم، اهمیت به سزایی دارد؛ زیرا تربیت، روش عملی برای رساندن انسان به کمال مطلوب است و این مهم در پناه بازشناسی مصداق های بد و بدی می تواند تحقق یابد. توجه به این مسئله، راهنمای خوبی برای ره پویان حقیقت و مربیان تعلیم و تربیت است.

قرآن کریم و سنت معصومین علیهم السلام به این مصداق ها توجه کرده و انسان را از نزدیک شدن به مصداق های ستم و بدی برحذر داشته اند. قرآن و سنت با بیان مصداق های بدی، معرفت آدمی را افزایش می دهند و تصویر روشنی از رفتار و کردار خوب و ناپسند ارائه می دهند. به عبارتی، به ما چگونه بودن و چگونه زیستن را می آموزند.

بنابراین، سخن گفتن از بد و بدی، سبب روشنی و علم و معرفت است و از جهت تربیتی می تواند مصداق این جمله باشد: «ادب از که آموختی؟ گفت: از بی ادبان.»

بد و بدی، ترجمه کلمه «شر» و «سوء» عربی است.(1)

نگاه قرآن کریم به بدی

1. اشتباه نکنید

قرآن کریم می گوید: ممکن است انسان در خیال خود، بعضی چیزها را خوب بداند، ولی در واقع، آن چیزها می تواند مصداق شرّ و بدی باشد.

جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شد، در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آنکه خیر و خوبی شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرّ و بدی شما در آن است و خدا  می داند و شما نمی دانید. (بقره: 216)