فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 115

برادری

اشاره

إنَّمَا المُؤْمِنُونَ إخْوَهٌ. (حجرات: 10)

فرهنگ برادری، فرهنگ خدایی است که در اسلام، جلوه ای خاص پیدا کرده است. اگر این فرهنگ، خوب درک و بدان عمل شود، جامعه ای ساخته می شود که نمونه دیگری نخواهد داشت؛ جامعه ای که می تواند الگوی بشر در روابط انسانی گردد.

انسان با توجه به ویژگی های روحی و روانی خود خواهان آن است که با دیگران روابط خوبی داشته باشد، ولی باید دید این روابط بر اساس چه مبنایی می تواند صحیح و پایدار باشد.

انسان با در نظر گرفتن همان ویژگی های فردی دارای انواع پیوندها است. او در یک سطح، با محیطی که در آن متولد شده است و زندگی می کند، پیوند احساس می کند که در اصطلاح آن را «وطن» می نامند. هر انسانی وطن و زادگاه خود را که در آن زندگی کرده است، دوست دارد. رابطه دیگری بین انسان ها وجود دارد که «رابطه نسبی» گویند. با توجه به وجود پدر و مادر، انسان با دیگران نسبت خویشاوندی پیدا می کند که انسان ها به آن ارج می نهند و در تمام فرهنگ ها به آن توجه شده است. رابطه سومی را که در اثر ازدواج بین زن و مرد پدید می آید،  «رابطه سببی» می نامند. روابط دیگری مثل همسایه بودن، همکار بودن و... نیز وجود دارد. اسلام به همه این پیوندها توجه دارد.

رابطه ای بالاتر و والاتر نیز بین انسان ها وجود دارد که از ویژگی های انسان به شمار می رود. او با توجه به قوه تعقل خود می تواند مفاهیم خاصی را درک