فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 116

کند و در ناحیه گرایش ها می تواند ایمان را تجربه کند. این ایمان، گرایش به سوی خوبی ها است که در سایه اعتقاد به خدا و نبوت و در درجه بعد، امامت حاصل می شود. انسان ها با توجه به هر یک از روابط نام برده شده، ممکن است دارای نوعی وحدت باشند و در حوزه و محدوده خود هم می تواند صحیح باشد. اسلام، وحدت جامعه اسلامی را بر اساس ایمان طرح ریزی کرده و رابطه اهل ایمان را رابطه «برادری» نامیده است. در همین راستا امام صادق علیه السلامفرمود:

مؤمن برادر مؤمن است، همچون یک پیکر که هرگاه عضوی از آن به درد آید، دیگر اندام ها آن درد را حس می کنند. ارواح آنها از یک روح است.(1)

اسلام، آن وحدتی را پایدار می داند و می پسندد که بر اساس ایمان به خدا و قیامت و نبوت پایه ریزی شده باشد. هرچند به نظر می رسد که فرهنگ برادری بر اساس ایمان، در درجه اول، فرهنگی دینی است، ولی تبلور کامل آن و تکامل نهایی آن در سایه اسلام، خود را نشان داده است.

آیه «إنَّمَا المُؤْمِنُونَ إخْوَهٌ» از نورانی ترین آیات الهی است که بر تارک قرآن کریم و جامعه اسلامی می درخشد. مسلمانان در سایه حرکت زیر پرچم این آیه قرآنی می توانند در جهان کنونی و آینده سربلند باشند و عزت خود را حفظ کنند. زیربنای بحث وحدت اسلامی، همین اصل قرآنی است، ولی وحدت جامعه  مسلمانان، بحث جداگانه ای است که مقصود اصلی این نوشتار نیست.

آیه اخوت در قرآن کریم

إنَّمَا المُؤْمِنُونَ إخْوَهٌ فَأصْلِحُوا بَ_یْنَ أخَوَیْکُمْ وَا تَّ_قُوا اللّه َ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ. (حجرات: 10)