فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 117

در حقیقت، مؤمنان با هم برادرند. پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید.

علامه طباطبایی رحمه الله امید که مورد رحمت قرار گیرید. ذیل آیه شریفه در معنای اخوت می نویسد:

«باید دانست که جمله «إنَّمَا المُؤْمِنُونَ إخْوَهٌ» قانونی را در بین مسلمانان مؤمن تشریع می کند و نسبتی را برقرار می سازد که قبلاً برقرار نبود و آن، نسبت برادری است که آثاری شرعی و حقوقی قانونی نیز دارد... . نسبت ها دو قسمند: یکی حقیقی و طبیعی که عبارت از این است که دو فرد از بشر یا بدون واسطه یا با یک یا چند واسطه بالاخره منتهی به یک پدر و یا یک مادر و یا منتهی به هر دو شوند.

یکی هم نسبت های اعتباری و قراردادی است، برای اینکه آثاری خاص بر آنها مترتب شود، مثلاً از یکدیگر ارث ببرند یا نفقه یکی بر دیگر واجب باشد یا اینکه ازدواج آن دو بر یکدیگر حرام باشد یا احکامی دیگر.

... البته گاهی می شود که هر دو با هم جمع می شوند، مثل قرابتی که بین دو برادر و یا یک زن و شوهر مشروع هست که قرابتشان هم طبیعی است و هم اینکه قانون و اعتبار، این قرابت را قرابت می داند و آثاری بر آن مترتب می کند.

گاهی طبیعی هست، ولی اعتباری نیست، مانند فرزند متولد شده از زنا که از نظر طبیعت، این فرزند، فرزند پدر و مادر زناکار خود است و اما از نظر قانون و اعتبار هیچ ارتباطی با آن دو ندارد، نه از آن دو ارث می برد و نه آن دو از وی ارث  می برند. گاه هم می شود قرابت اعتباری هست، ولی طبیعی نیست، مانند: پسرخوانده که در بعضی از قوانین (مانند قانون جاهلیت عرب) پسر شمرده می شد، ولی پسر طبیعی نبود. معتبر شمردن امور اعتباری به منظور این