فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 12

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام به پیروان خود دستور داده اند که کودکان خود را تا هفت سالگی برای بازی کردن آزاد بگذارید. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آلهبا کودکان به ویژه با دو کودک امام علی علیه السلام؛ یعنی حسن و حسین بازی می کرد. حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلامنیز با کودکانی که پدرانشان در جهاد به شهادت رسیده بودند، هم بازی می شد. تأکید ائمه اطهار علیهم السلامبر آزاد گذاشتن فرزندان تا هفت سالگی برای بازی کردن، نقش بازی را در رشد شخصیتی کودکان گوشزد می کند.

بازی در دوران کودکی می تواند زمینه ساز شکل گیری شخصیت کودک باشد و سلامت جسم و روان او را تضمین کند. کودک با بازی کردن می تواند همکاری، گذشت، خیرخواهی، تلاش، اراده، شجاعت و چالاکی را تجربه کند. در بعضی روایات اشاره شده است که بازی گوشی در کودکی می تواند آثار مطلوبی در آینده کودک داشته باشد. بنابراین، بازی کردن، حق کودک است و پدر و مادر نه تنها حق ندارند فرزندان خود را از بازی کردن محروم کنند، بلکه باید بکوشند زمینه بازی های مختلف و سالم را برای فرزندان خود مهیا سازند.

خانه وسیع که در روایت ها از آن به عنوان نعمت یاد شده، زمینه ای است برای تربیت فرزندان؛ زیرا آنان در چنین خانه ای می توانند دوران کودکی خود را با بازی های کودکانه به بهترین صورت سپری کنند.

حلیمه، مادر رضاعی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد آن حضرت چنین می گوید:

محمد صلی الله علیه و آله ... تا نه سالگی با کودکان بازی می کرد و در ده سالگی از من خواست که برای چراندن گوسفندان به صحرا برود.(1)