فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 131

لطیفٌ عَلی اَخیهِ بِزَلَّتِهِ وَ یَرْعی ما مَضی مِنْ قَدیمِ صُحْبَتِهِ.(1)

با وجود لغزش برادر خود، با او به مهربانی رفتار می کند و حرمت دوستی دیرینه او را نگه می دارد.

حضرت امیرمؤمنان علی علیه السلام در این زمینه فرمود:

برادرت را با همه آنچه دارد، تحمل کن و زیاد سرزنشش مکن؛ که کینه می آورد و از کسی که امید رضایتش را داری، طلب خشنودی کن.(2)

همچنین فرمود:

ألاِحْتِمالُ یُجِلُّ الْقَدْرَ.(3)

بردباری و تحمل لغزش ها، قدر و منزلت را بالا می برد.

در وصف خردمند نیز فرمود:

اِنَّ العاقِلَ نِصْفُهُ اِحْتِمالٌ وَ نِصْفُهُ تَغافُلٌ.(4)

انسان خردمند، نیمش بردباری است و نیم دیگرش چشم پوشی.

ح) راهنمایی کردن

امام صادق علیه السلام فرمود:

هر که برادر خود را گرفتار امر ناخوشایند بیند و بتواند آن را از  او برطرف سازد و چنین نکند، بی گمان، به او خیانت ورزیده است.(5)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در این زمینه فرمود:

المُؤمِنُ مِرْآهٌ لِأَخِیهِ الْمُؤمِنِ یَنْصَحُهُ اِذا غابَ عَنْه وَ یُمیطُ عَنْهُ ما یَکْرَهُ إذا شَهِدَ.(6)

مؤمن، آینه برادر مؤمن خویش است. در غیابش خیرخواهی او می کند و در حضورش، امور ناخوشایند را از او دور می گرداند.

1- [1] . همان، ح 249.
2- [2] . همان، ح 250.
3- [3] . همان، ح 253.
4- [4] . همان، ح 255.
5- [5] . همان، ح 291 و 292.                                                                            
6- [6] . همان.