فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 136

خوبی، شاد کردن بنده مؤمن است، اگر چه با یک دانه خرما باشد.

حضرت داوود علیه السلام عرض کرد:

ای پروردگار من، بر کسی که تو را شناخت، حق است که امیدش را از تو قطع نسازد.(1)

آموزه ها

1. مبنای روابط اجتماعی چیست؟

قرآن کریم با طرح اصل «اِنَّما اَلْمُؤْمِنُونَ اِخْوَهٌ» مبنای روابط اجتماعی اسلام را تبیین کرده است. دیدگاه قرآن مجید، دیدگاهی جهانی است که هیچ مرزی نمی شناسد و نژاد، رنگ و قبیله را ملاک قرار نمی دهد، بلکه تنها ایمان ملاک است. قرآن مجید، انسان های مؤمن را هر جای دنیا با هر ملیتی که باشند، برادر اعلام کرده و برای هیچ کس هیچ گونه برتری قائل نشده است، بلکه برتری مؤمنان را در تقوا، جهاد و دانش می داند. البته این مبنای روابط اجتماعی، با دو بحث دیگر رابطه نزدیک دارد که مکمل بحث برادری به شمار می آید: وحدت و دوستی.

2. یافتن برادر دینی و ارتباط برقرار کردن با او ملاک قوّت مؤمن است

امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام فرمود:

أعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنْ اِکْتِسابِ الْأِخْوانِ وَ أعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ.(2)

ناتوان ترین مردم کسی است که از به دست آوردن برادران دینی ناتوان باشد و ناتوان تر از او کسی است که برادران به دست آورده را از دست بدهد.