فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 137

3. یکی از آموزه هایی که قرآن کریم به عنوان اساسی ترین آموزه به آن تکیه دارد، جهت کارهاست.

از نظر اسلام، آنچه به عنوان اکسیر حقیقی عمل می کند و به کارها و نیت های  آدمی ارزش می دهد، خدایی بودن و اخلاص است.

این اصل اساسی در مورد برادری هم خود را نشان می دهد. اسلام، برادری و رابطه ای را می پسندد که برای خدا باشد. بنابراین، رابطه ای که برای دنیا و منافع دنیوی باشد، از نظر اسلام، مطرود، شوم و پست است. چنین ارتباطی، سود حقیقی ندارد، بلکه حرمان و محرومیت به دنبال دارد.

4. چگونه بدانیم دیگران ما را دوست دارند؟

یکی از نکته هایی که در روایات به آن اشاره شده، این است که چگونه از محبت حقیقی دیگران آگاه شویم. این پرسش ممکن است در سطح خانواده، بین زن و شوهر و در سطح جامعه، میان همکاران و مؤمنان مطرح باشد. پاسخ این پرسش را از زبان امام صادق علیه السلاممی شنویم.

فردی از امام صادق علیه السلامپرسید: کسی می گوید من تو را دوست دارم. چگونه بدانم که (واقعا) دوستم دارد؟ حضرت فرمود:

دل خود را بیازمای. اگر تو او را دوست داشتی او نیز تو را دوست دارد.(1)

حضرت در کلامی دیگر فرمود:

به دلت بنگر. اگر دوستت را ناخوش داشت، بدان که یکی از شما دو نفر کاری کرده است.(2)

بنابراین، پس از برقراری محبت و برادری، باید در حفظ آن کوشید و از آزردن برادر دینی خود و گمان بد به او بردن پرهیز کرد. امام هادی علیه السلام