فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 160

مصادف همچنان بر سخن خود پافشاری می کرد و مرازم نیز با او هم عقیده بود. بخشی از شب گذشته بود که نگهبان اجازه داد آنها وارد شهر شوند. در این هنگام، امام صادق علیه السلام به مرازم و مصادف فرمود: این روش (رفق و مدارا) بهتر است یا آنکه شما گفتید (که او را بکشیم)؟ مرازم گفت: «این روش بهتر است».

امام صادق علیه السلام فرمود:

إِنَّ الرَّجُلَ یَخْرُجُ مِنَ الذُّلِ الصَّغیرِ فَیُدْخِلْهُ ذلک فِی الذُّلِ الْکَبیرِ.(1)

همانا انسان (گاهی) از ذلت کوچک خارج می گردد، ولی همین کار او را در ذلت بزرگ می اندازد.

همچنین گفته اند یکی از بستگان امام صادق علیه السلام به خاطر موضوعی در غیاب آن حضرت، از آن بزرگوار نزد مردم بدگویی می کرد. امام صادق علیه السلام به وسیله شخصی از بدگویی او باخبر شد. همین که این خبر را شنید، بی آنکه واکنش شدیدی نشان دهد، با کمال نرمش و آرامش برخاست، وضو گرفت و مشغول نماز شد. یکی از حاضران به نام _حمّاد لحّام _می گوید: من گمان کردم آن حضرت می خواهد برای آن شخص ناسزاگو نفرین کند، ولی بر خلاف تصور، دیدم آن بزرگوار پس از نمازش چنین دعا کرد: «خدایا من حقم را به او بخشیدم. تو از من بزرگوارتر و سخی تر هستی، او را به من ببخش و کیفرش نکن».(2)

آموزه ها

1. مدیریت بدون بردباری، نازیباست