فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 166

می گویند: «ایترکوا فی الحرب» به این معناست که در جنگ و جدال ثابت قدم و محکم ماندند و تزلزلی به خود راه ندادند. به همین مناسبت، مکانی را که مردان دلیر جنگی در آن موضع می گیرند، «برکاء» و «بُرکاؤُ الحرب» می نامند.

با توجه به کاربردهای واژه برکت و واژه های هم خانواده آن، ثبوت و ماندگاری خیر و خوبی در هر چیزی را برکت می نامند.

حضرت حق تبارک و تعالی فرموده است:

لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ. (اعراف: 96)

به یقین، برکاتی از آسمان و زمین بر ایشان می گشودیم.

اگر برکات را به آسمان و زمین نسبت داده، به دلیل آن است که خیر و خوبی در آسمان و زمین مستقر است، همانند آبی که در برکه استقرار یافته است. بنابراین، مبارک چیزی است که در آن خیر و خوبی ثابت شده باشد. خداوند، قرآن مجید را کتابی مبارک و ذکری مبارک معرفی می کند:

وَهَذَا کِتَابٌ أنزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ . (انعام: 155)

و این، خجسته (و مبارک) کتابی است که ما آن را نازل کردیم. پس از آن پیروی کنید و پرهیزکار باشید. باشد که مورد رحمت قرار گیرید.

از آنجا که خیرات الهی به شکلی صادر می شود که ممکن است قابل درک حسی نباشد؛ یعنی قابل شمارش و اندازه گیری نباشد، هرچیزی که نوعی افزایش غیرمحسوس در آن آشکار شود، می گویند این چیز مبارک و پرخیری است. آن روایتی که می فرماید: «لا یَنْقُصُ مالٌ مِنْ صَدَقَهٍ» اشاره به همین معنا دارد، نه کاهش ظاهری و محسوس. بعضی از افراد نادان و زیان کار می گفتند:  «اگر با صدقه دادن مال به کاستی نمی گراید، حاکم بین ما و شما ترازو باشد؛ یعنی بروید ترازو بیاورید و مالی را که مقداری از آن صدقه داده شده است، وزن کنیم تا بنگریم حق با کیست؟ آیا با صدقه از وزن مال کاسته نمی شود. این گونه افراد انسان های کوردلی هستند که می خواهند معانی و حقایق را