فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 178

حضرت ابراهیم علیه السلام و برکت

حضرت ابراهیم علیه السلام در جامعه بشری، اثر پربرکتی داشت. از جمله برکت های وجود ابراهیم علیه السلام، آیین یکتاپرستی است که در هر نقطه ای از زمین و نزد هر کسی باشد، منشأ آن به ابراهیم علیه السلامبرمی گردد. مثلاً دین امروزی یهود که به توحید متصف است، به موسی بن عمران منسوب است و نسبت موسی به اسرائیل (یعنی یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم) می رسد. دین نصرانیت نیز به مسیح، عیسی بن مریم علیه السلاممی رسد و آن حضرت از نسل ابراهیم علیه السلام است. نسبت محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به اسماعیل ذبیح، فرزند ابراهیم خلیل علیه السلاممی رسد. بنابراین، آیین یکتاپرستی در دنیا، اثر خجسته و پربرکت آن جناب است.(1)

3. میهمان و برکت

مهمان، برکت خانه است. انسان ها در برخورد با مهمان دو دسته هستند: بعضی از  مهمان گریزانند و برخی مهمان دوستند.

روزی حضرت علی علیه السلام را اندوهگین دیدند. پرسیدند: یا علی! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته است که مهمانی برای من نیامده است.»(2) باید دانست که برکت خانه در آمد و شد مهمان است. مهمان، رحمت الهی است و پذیرایی از مهمان، توفیقی ارجمند است که نصیب هر کس نمی شود. مهمان، حبیب خداست. در ضرب المثل های ایرانی است که: «مهمان، روزی خود را می آورد».(3)

1- [1] . همان، ج12، ص5871؛ تفسیر المیزان، ج7، ص215.
2- [2] . همان، ج5، ص521.
3- [3] . امثال و حکم، دهخدا، ج 4، حرف میم.