فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 203

جایگاه های پر ناز و نعمت.

اَجْرٍ کَریمٍ.(یس:11)

پاداشی پر ارزش.

رَسُولٍ کَریمٍ.(الحاقه:40؛ تکویر: 19)

فرستاده ای بزرگوار.

البته به عنوان صفت یا اسم الهی تنها در دو آیه قرآن کریم به آن اشاره شده است:(1)

یا اَیُّهَا الاْءِنسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ. (انفطار:6)

ای انسان، چه چیز تو را درباره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟

فَاِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ. (نمل: 40)

بی گمان، پروردگارم، بی نیاز و کریم است.

این سخن از زبان حضرت سلیمان علیه السلام در قرآن کریم نقل شده است. زمانی که حضرت سلیمان خواست تخت ملکه سبا را حاضر کند، یکی از کسانی که در خدمت حضرت بود، عرضه داشت: «من آن را پیش از آنکه چشم خود را برهم زنی، برایت می آورم.» قرآن کریم در ادامه می فرماید:

پس چون سلیمان، آن (تخت) را نزد خود مستقر دید، گفت: این از فضل پروردگار من است تا مرا بیازماید که آیا سپاس گزارم یا ناسپاسی می کنم. هر کس سپاس گزارد، تنها به سود خویش سپاس می گزارد و هر کس ناسپاسی کند، بی گمان، پروردگارم، بی نیاز و کریم است.

کتاب _المقام الأسنی_ که اسمای الهی را شرح می دهد، درباره «کریم» آورده است:

عرب، شیئی را که سودش همیشگی و دسترسی به آن آسان باشد، کریم