فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 220

مهربانی و سلامتی است. در این بوسیدن، هیچ یک احساس حقارت و کوچکی نمی کنند، بلکه با طیب نفس و از سر اخلاص، دست همدیگر را می بوسند.

بوسیدن دست با آموزه های اسلام تناقض ندارد، بلکه با اصول کلی اسلام، مانند: احترام گذاشتن به برادر مؤمن و تواضع کردن، هماهنگی هم دارد. علاوه بر این، در روایات، نمونه هایی از بوسیدن دست مطرح شده است.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است:

لا تُقَبَّلُ رَأْسُ اَحَدٍ وَ لا یَدَهُ اِلاّ یَدُ رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اَوْ مَنْ اُریدَ به رسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله.(1)

سر و دست کسی بوسیده نمی شود، مگر دست رسول خدا صلی الله علیه و آله یا کسی که مقصود از آن رسول خدا صلی الله علیه و آله است.

به نظر می رسد بوسیدن اگر از محبت سرچشمه بگیرد و رنگ الهی داشته باشد، نه تنها روا است، بلکه مطلوب هم هست. چنین بوسه ای با فطرت و خرد آدمی هماهنگ است و انسان به چنین بوسه زدنی افتخار می کند و این نشان دهنده ادب و تواضع آدمی است. بوسیدن دست پدر و مادر، دست استاد، دست رهبر معصوم یا عادل و... نمونه هایی از بوسه محبت و الهی است.

در روایتی می خوانیم: امام سجاد علیه السلام هرگاه به فقیر چیزی می داد، دست او را می بوسید. از حضرت پرسیدند: چرا چنین می کنی؟ حضرت فرمود: زیرا آن پیش از اینکه در دست بنده قرار گیرد، در دست خدا جای می گیرد.(2) البته روایت دیگری هم در کتاب های روایی آمده است که حضرت امام سجاد علیه السلامهنگام صدقه، دست خود را  می بوسید. وقتی از حضرت علت آن را