فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام (حرف ب) صفحه 240

صلی الله علیه و آله و اهل ایمان استفاده می کردند.

انواع بهتان و حکم شرعی آن

اشاره

بهتان را از جهت کسی که مورد تهمت و بهتان قرار می گیرد، می توان چنین دسته بندی کرد:

1. بهتان به خدا

بهتان و تهمت و افترا به خدا به این معنا است که کسی سخن دروغی را به خدا نسبت دهد و بگوید این حکم و گفته خدا است، در حالی که چنین چیزی حقیقت نداشته باشد.

2. بهتان به رسولان و پیامبران و ائمه اطهار علیهم السلام

تهمت و افترا به پیامبران و ائمه اطهار علیهم السلام به دو شکل صورت می گرفت:

الف) به آنان نسبت های ناروایی چون ساحر، دروغ گو و مجنون می دادند تا به این وسیله مردم را نسبت به این بزرگان بدبین کنند.

وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذّابٌ. (ص: 4)

و کافران می گویند: این ساحری دروغ گو و شیاد است.

وَ یَقُولُونَ أَ إِنّا لَتارِکُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ. (صافات: 36)

و می گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه از خدایانمان دست برداریم؟

کَذلِکَ ما أَتَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاّ قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ. (ذاریات:52)

بدین سان بر کسانی که پیش از آنها بودند، هیچ پیامبری نیامد جز اینکه گفتند: ساحر یا دیوانه ای است.

ب) سخن یا حکم ساختگی به پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام نسبت می دادند. این نوع تهمت و بهتان زدن را برای ایجاد انحراف در دین پیامبران الهی مطرح